Kratak sadržajUvod. U koliziji pješaka sa automobilom povrjeđivanje donjih ekstremiteta pješaka je skoro uobičajeno. Ove povrede, pored morbiditetnog, imaju i neprocjenjiv forenzički značaj. Izmjene u obliku i materijalima prednjih struktura savremenih automobila trebalo bi da djeluju protektivno na tijelo pješaka prilikom kolizije.Metode. Ispitivanjem je obuhvaćena grupa pješaka povrijeđenih modelima automobila konstruisanim do 1990. godine (grupa A, 46 pješaka) i grupa pješaka povrijeđenih modelima automobila konstruisanim poslije 1991. godine (grupa B, 51 pješak). Analizirane su učestalost i težina povrjeđivanja donjih ekstremiteta po grupama. Podjela povreda po težini izvršena ja na osnovu kriterijuma sadržanog u Krivičnom zakonu Republike Srpske i prema
Abbreviated Injury Scale (AIS).Rezultati. Povrede donjih ekstremiteta registrovane su u grupi A kod 84,8%, u grupi B kod 72,5% pješaka (p=0,144). Laku tjelesnu povredu zadobilo je 26,1% pješaka u grupi A, u grupi B 39,2% pješaka, dok je tešku tjelesnu povredu zadobilo 58,7% u grupi A, 33,3% pješaka u grupi B (p=0,041). AIS1 povrede donjih ekstremiteta imalo je 26,1% pješaka u grupi A, u grupi B 39,2% pješaka, AIS2 povrede 52,2% u grupi A, 25,5% u grupi B, a AIS 3 povrede 6,5% u grupi A, 7,8% pješaka u grupi B (p=0,034).Zaključak. U slučaju čeonog naleta automobila na pješaka povrjeđivanje donjih ekstremiteta pješaka modelima automobila novije izrade manje je ekstenzivno u odnosu na povrjeđivanje starijim modelima motornih vozila.