Determination of Grain Yield and Some Forage Quality Traits of Rye Genotypes at Different Sowing Densities

Abstract

Çalışmasın amacı, çavdar genotiplerinde farklı ekim sıklığı uygulamalarının (350, 425, 500, 575, 650, 725 tohum m-2) tane verimi ve kalite üzerine etkisini belirlenmektedir. Çalışma, birer tescilli tritikale (Karma-2000) ve çavdar (Aslım-95) çeşidi ile iki yerel çavdar hattı (Bayburt ve Yozgat) olmak üzere dört genotip kullanılarak 2014-2015 ve 2015-2016 yetiştirme sezonlarında yürütülmüştür. Deneme bölünmüş parseller deneme deseninde; ana parsellere genotipler, alt parsellere ekim sıklıkları yerleştirilerek üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Yıllar üzerinden birleştirilerek yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, tane verimi, bitki boyu, bin tane ağırlığı, nişasta oranı, ham protein oranı, ham yağ oranı, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) ve nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF) değerleri üzerine genotip ve ekim sıklıklarının (yağ oranı hariç) etkisi istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Tane verimi en yüksek 3.94 ton ha-1 ile m2’de 575 tohum sıklığı uygulamasından elde edilirken, regresyon denklemine göre en uygun ekim sıklığı 563 tohum m-2 olarak tespit edilmiştir. Çavdar genotiplerini kendi içinde değerlendirdiğimizde yerel genotiplerin kalite özellikleri bakımından Aslım-95 çeşidinden daha iyi değerlere sahip olduğu sonucuna varılmıştır.

Effects of Seeding Rates and Sowing Times on Grain Yield and Yield Components in Rye (Scale cereale L.) Under Dry Condition

“…According to the results of the research conducted by Teich and Smid (1993); Lloveras et al (2004), the amount of seed per unit area increases the grain yield. Erbaş Köse and Mut (2022) determined that as the grain density increased in the plots, the yield increased up to a certain point and then decreased. They obtained the highest grain yield from the application of 575 seed m -² sowing density.…”