Τα άτομα με νοητική αναπηρία (Ν.Α) χαρακτηρίζονται από έλλειψη κινήτρου για συμμετοχή σε άσκηση και φυσική δραστηριότητα, περιορισμούς στην καθημερινή τους λειτουργικότητα, ενώ αποφεύγουν συχνά τη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες υπό το φόβο αποτυχίας στην εκτέλεση. Οι περιορισμοί στη λειτουργική τους ικανότητα, όπως εκφράζεται στις αθλητικές κινητικές τους δεξιότητες και παραμέτρους που περιγράφουν τη λειτουργική φυσική τους κατάσταση, ενισχύεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ αναπτύσσουν καθιστικού τύπου συμπεριφορές που οδηγούν σε υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας, νοσηρότητας και θνησιμότητας από μη μεταβολικές ασθένειες. Με βάση τα παραπάνω, η εμπλοκή τους σε αθλητικές δραστηριότητες κρίνεται μείζονος σημασίας για τη διατήρηση και βελτίωση της υγείας τους. Η χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και η εφαρμογή τους ως μέθοδος άσκησης μέσα από τα αθλητικά διαδραστικά παιχνίδια, έχει αναφερθεί ότι μπορεί να επιφέρει θετικές επιδράσεις σε άτομα με αναπηρία. Σκοπός της παρούσας έρευνας, ήταν η ολιστική διερεύνηση της επίδρασης από την εφαρμογή ενός παρεμβατικού προγράμματος με αθλητικά διαδραστικά παιχνίδια στη φυσική κατάσταση, την κινητική απόδοση και τη συμπεριφορά, εφήβων και νεαρών ενηλίκων με Ν.Α. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 17 έφηβοι και νεαροί ενήλικες με Ν.Α, οι οποίοι αποτέλεσαν την πειραματική-ΠΟ (n=9, ηλικίας 17±3.32) και την ομάδα ελέγχου-ΟΕ (n=8, ηλικίας 17±3.42) και κατά τη διάρκεια της έρευνας φοιτούσαν σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής. Το πρόγραμμα εφαρμόσθηκε για 8 εβδομάδες με συχνότητα 3 φορές και διάρκεια 30 λεπτά. Πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις στη φυσική κατάσταση με την Ευρωπαϊκή δέσμη δοκιμασιών Eurofit και την κινητική απόδοση με τη χρήση της δέσμης BOTMP, στην αρχή, στο τέλος και ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Επίσης, μετρήθηκαν στην αρχή και στο τέλος του προγράμματος, τα ψυχοκοινωνικά τους χαρακτηριστικά με την κλίμακα συμπεριφοράς για εκπαιδευτικούς του Achenbach (TRF-CBCL) και τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά. Τα αποτελέσματα έδειξαν βελτίωση στην καρδιοαναπνευστική αντοχή, σε κινητικές δεξιότητες και σε ορισμένα ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων. Η ερμηνεία των αποτελεσμάτων μπορεί να υποστηριχθεί από τη θεωρία της αυτοαποτελεσματικότητας. Λαμβάνοντας υπόψη το μικρό μέγεθος του δείγματος, τα αποτελέσματα πρέπει να αντιμετωπιστούν με επιφύλαξη. Ωστόσο, τα αθλητικά διαδραστικά παιχνίδια όπως διαπιστώθηκε στην παρούσα έρευνα, μπορούν να αποτελέσουν μια νέα υποσχόμενη επικουρική μέθοδο άσκησης στο μάθημα της προσαρμοσμένης φυσικής αγωγής, σε άτομα με Ν.Α.