Determining the Significance of Coronary Plaque Lesions: Physiological Stenosis Severity and Plaque Characteristics

Abstract

The evaluation of coronary lesions has evolved in recent years. Physiologic-guided revascularization (particularly with pressure-derived fractional flow reserve (FFR)) has led to superior outcomes compared to traditional angiographic assessment. A greater importance, therefore, has been placed on the functional significance of an epicardial lesion. Despite the improvements in the limitations of angiography, insights into the relationship between hemodynamic significance and plaque morphology at the lesion level has shown that determining the implications of epicardial lesions is rather complex. Investigators have sought greater understanding by correlating ischemia quantified by FFR with plaque characteristics determined on invasive and non-invasive modalities. We review the background of the use of these diagnostic tools in coronary artery disease and discuss the implications of analyzing physiological stenosis severity and plaque characteristics concurrently.

Coronary Physiology: Modern Concepts for the Guidance of Percutaneous Coronary Interventions and Medical Therapy

“…Indeed, angiographic criteria for the quantification of the severity of a lesion have been proven unsatisfactory for the correct stratification of its risk of instabilization and functional impact [ 6 , 7 ]. In fact, other parameters, in addition to the conventional minimal lumen diameter and the percentage of stenosis at angiography, have been shown to play a relevant prognostic role.…”

Positive Remodeling – a Major Feature of Vulnerability in Patients with Non-Obstructive Coronary Artery Disease

“…1,2 Plaques are most commonly characterized as vulnerable when possessing some of the following features: fibrous cap thickness <65 µm, large necrotic lipid DOI: 10.2478/jim-2021-0005 core, high degrees of inflammatory infiltrates, positive remodeling, intraplaque hemorrhage, or neoangiogenesis. 3,4 Positive remodeling represents the compensatory dilatation of the plaque-containing section of the vessel wall, so that the lumen diameter does not change, no significant narrowing develops, and the patient does not have any symptoms. The presence of these plaque features is associated with high cardiovascular risk.…”

Συγκριτική Μελέτη Νεότερων Τεχνικών Μαγνητικής Τομογραφίας Με Σπινθηρογράφημα Μυοκαρδίου Και Αγγειογραφία Στεφανιαίων Αρτηριών Σε Ασθενείς Με Κλινική Υποψία Μυοκαρδιακής Ισχαιμίας

“…Είναι γνωστό από τη βιβλιογραφία ότι ο βαθμός στένωσης της στεφανιαίας αρτηρίας δεν είναι ο κύριος παράγοντας για τη λειτουργική σημασία της πλάκας 3,4,5 . Ο μηχανισμός που οδηγεί στο οξύ στεφανιαίο σύνδρομο δεν εξαρτάται μόνο από το βαθμό στένωσης που προκαλεί η αθηρωματική πλάκα, αλλά σχετίζεται με την αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων, όπως είναι τα χαρακτηριστικά της πλάκας, η δυσλειτουργία του ενδοθηλίου, η αιμοδυναμική της στεφανιαίας κυκλοφορίας και αιμοστατικοί, μεταβολικοί και φλεγμονώδεις παράγοντες 6,7,8 .…”

“…76 . Παρόλο που ο βαθμός στένωσης της στεφανιαίας αρτηρίας δεν είναι ο κύριος παράγοντας για τη λειτουργική σημασία της πλάκας και η συμφωνία μεταξύ ανατομικής στένωσης (βαθμός στένωσης) και λειτουργικά αιμοδυναμικά σημαντικής στένωσης (διαταραχή αιμάτωσης) είναι σχετικά φτωχή3,77 , οι ανατομικές απεικονιστικές εξετάσεις της καρδιάς κατέχουν σημαντικό ρόλο στη διαχείριση των ασθενών.A) Επεμβατική Εκλεκτική Στεφανιογραφία αυλογραφία (απεικόνιση του αυλού του αγγείουεικόνα 12) δεν μπορεί να αναδείξει το τοίχωμα του αγγείου. Συνεπώς, αθηρωματικές αλλοιώσεις που δεν προκαλούν ουσιωδώς στένωση του αυλού δεν αναδεικνύονται, ενώ μικρές εστιακές αλλοιώσεις ή διάχυτες αθηρωματικές πλάκες χωρίς φυσιολογικό τμήμα μπορεί να υποεκτιμηθούν79 .…”