ÖZET AMAÇ: Bu çalışmada AO 42A ve 42B tipi tibia kırıklarında uygulanan perkütan kilitli plak (PKP) ve intramedüller çivi (İMÇ) tespit sonuçlarının geriye dönük analizi yapıldı. Tespit tipinin kaynama zamanı ve fonksiyonel sonuçlar üzerinde etkisinin olup olmadığı ve komplikasyonları sorgulandı.
GEREÇ VE YÖNTEM:Bu geriye dönük çalışmaya 2006-2010 yılları arasında eklem dışı tibia distal uç kırığı tanısıyla cerrahi tedavi edilen 42 hasta dahil edildi. Hastaların 18'i kapalı İMÇ ile (Grup 1), 24'ü ise PKP (Grup II) ile tedavi edildi. Ortalama yaş 41 (dağılım: 16-70) yıl olan hastaların 32'si erkek, 10'u kadındı. Kırıklar AO sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Hastaların kaynama zamanları, fonksiyonel sonuçları ve komplikasyonları (kaynamama, kötü kaynama, enfeksiyon, implant çıkarma) karşılaştırıldı. Fonksiyonel sonuçların karşılaştırılmasında The American Orthopaedic Foot and Ankle surgery (AOFAS) skorlaması kullanıldı.
BULGULAR:Ortalama takip süresi Grup I için 20 (12-32) ay, Grup II için 22 (13-34) aydı. Kırık kaynama zamanı Grup 1'de 16 (12-24) hafta, Grup II 'de 19 (16-24) haftaydı. Kırık kaynama zamanı İMÇ ile tespit edilen hastalarda anlamlı derecede daha kısaydı (p=0.002). Son kontroldeki AOFAS skoru Grup I için 85 (dağılım: 69-100 puan), Grup II için 81 puan (dağılım: 60-95 puan) bulundu, aralarındaki fark istatistiksel açıdan anlamlı değildi (p=0.06). Grup II'deki iki hastada kaynamama görüldü. Grup 1'de iki hastada, Grup II'de bir hastada dizilim kusuru görüldü. Grup 1'de iki hastada, Grup II'de ise üç hastada yüzeyel enfeksiyon oluştu.
SONUÇ:İntramedüller çivi ile tespit edilen kırıklarda kaynama daha erken oluştu. İstatistiksel olarak anlamlı olmasada İMÇ yapılanlar-da komplikasyonlar daha az, fonksiyonel sonuçlar daha iyiydi.Anahtar sözcükler: Distal tibia; intramedüller çivi; kırıklar; perkütan kilitli plak.