Diabetes Mellitus insülin hormonunun yetersizliği, eksikliği veya yokluğu sonucu gelişen hiperglisemi ile karakterize metabolik bir hastalıktır. Bu kronik hiperglisemi sürecinde gelişen sekonder metabolik ve mikrovasküler değişiklikler sonucu sinir liflerinin gövde, akson ve miyelin kılıfı hasar görmekte; DM hastalarında en sık karşılaşılan komplikasyonlardan biri olan diyabetik periferik nöropati oluşmaktadır. DPN ağrı lifleri, motor nöronlar dahil tüm periferik sinirleri etkilemekte; uyuşma hissi, karıncalanma, parestezi, duyu kaybı, kas güçsüzlüğü, hiperaljezi ve allodini ile belirti vermektedir. Diyabetik periferik nöropati duyu ve refleks kayıplarına, düşmelere, enfeksiyonlara, ülserasyonlara, diyabetik ayak yarasına ve ampütasyonlara kadar ilerleyebilmekte; mortalite ve morbidite oranlarını arttırmaktadır. Bu yüzden DPN tanılama, teşhis ve tedavisinde hastanın tıbbi öyküsünün ve mevcut durumunun detaylı olarak incelenmesi, düzenli aralıklarla taramalar yapılması gerekmektedir. DPN tanı, tedavi ve önlenmesinde ihtiyaç duyulan multidisipliner ekip içerisinde hemşire önemli bir role sahiptir.