Diyot Lazerin Tip 2 Diyabetik İnsan Dermal Fibroblast Hücrelerinin Çoğalma ve Kollajen Üretimine Etkisi

Abstract

Düşük seviyeli lazer terapisi, rejeneratif tıpta fonksiyonel anomalilerin yönetilmesi, iyileşme sürecini ve hücresel fonksiyonları geliştirmek için düşük seviyeli lazerlerin kullanıldığı bir tedavi yaklaşımıdır. Çalışmada, bu tedavi yaklaşımının diyabetik hastalarda rastlanan en önemli problemlerden birisi olan diyabetik yaraların iyileşmesinde etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: İnsan derisinden izole edilmiş olan Tip 2 diyabetik ve normoglisemik insan dermal fibroblast hücrelerine belirli sürelerde (10-100 saniye) iki günde bir, 9 gün süresince 980 nm dalga boyundaki diyot lazer uygulanmış ve hücre sayıları ve sentezlenen Tip 1 kollajen miktarları karşılaştırılmıştır. Bulgular: Her iki hücre tipinde de uygulanan sürelerdeki lazerin hücreler üzerinde herhangi bir sitotoksik etkiye yol açmadığı, ancak hücrelere 50 sn.'den fazla uygulanmasının anlamlı düzeyde hücre çoğalmasını yavaşlattığı tespit edilmiştir. Hücrelerde sentezlenen kollajen miktarları kıyaslandığında normoglisemik hücrelerde daha fazla sentez olduğu sonucuna varıldı. Tip 2 diyabetik insan dermal fibroblast hücrelerinde en yüksek kollajen sentezine 90 sn. lazer uygulaması sonucunda rastlanırken normoglisemik hücrelerde en yüksek kollajen sentezine 70 sn. lazer uygulamasında ulaşıldı. Sonuç: Diyot lazerin olumlu etkilerinin görülmesinde uygulama sürelerinin hücre tipine göre değiştiği, hasta profiline göre uygun sürelerde uygulanan lazerin düşük maliyetle, hastaya en az zararla, hastadaki yara iyileşme sürecini olumlu yönde etkileyebileceği düşünülmektedir.