“…Barış eğitimi farklı yollarla uygulanabilir ancak bilimsel ilkelerle yapılandırılması gereken bir disiplin alanıdır (Salomon ve Cairns, 2010). Bu nedenle barış eğitiminin tarihi (Burns ve Aspeslagh, 2004;Harris, 2010), şekli ve içeriği (Galtung, 2008), teorileri (Harris, 2004), eğitim bilimleri, psikoloji, sosyal psikoloji, politika, felsefe, iletişim ve medya, etik gibi bilim dalları içindeki yeri ve ilişkileri (Christie ve Wagner, 2010;Ellis ve Warshel, 2010;Lin, 2006;Page, 2008;Ross, 2010;Rusthoven, 2007; Tausch, Schmid ve Hewstone, 2010; Wintersteiner, 2010), çatışma ve şiddet olgularıyla ilişkisi ve bu olguları barış eğitimi yoluyla çözüm stratejileri (Christie, Wagner ve Winter, 2001;Salomon, 2004; Webel ve Galtung, 2007), farklı ülke, kurum ve kuruluşlarda barış eğitimi (Biton ve Salomon, 2006; Fountain, 1999; Salomon ve Nevo, 2005; Stomfay-Stitz, 1993), çocukların savaş, barış kavram algıları ve barış eğitiminin nasıl öğretilebileceği (Hakvoort ve Oppenheimer, 1993;Raviv, Oppenheimer ve Bar-Tal, 1999) gibi konularda çalışmaların yabancı literatürde sıklıkla yer bulduğu görülmektedir.Türkiye'de ise barış eğitimi ile ilgili ilk tez çalışmasının Önür (1994) tarafından gerçekleştirildiği görülmektedir. Önür (1994), ülkede barış eğitimine olan ihtiyaç ve talebin araştırılmasına öncülük etmek ve barış eğitimi konusunu eğitim araştırmaları gündemine taşımak amacıyla barış eğitimi tanımı, amacı, içeriği, yöntemleri ve barış eğitimi ile ilgili kavramları içeren bir çalışma yürütmüştür.…”