“…Do sada su u istraživanjima kao medijatori odnosa perfekcionizma i subjektivnog blagostanja (u celini, kao i u odnosu na njegove pojedinačne komponente) sagledavane varijable poput načina na koji osoba opaža i doživljava stres (Chang, 2000;Chang, 2006;Rice, Vergara, & Aldea, 2006), kao i načina na koji pokušava da ga prevlada (Wei, Heppner, Russel, & Young, 2006), dok je uloga kognitivnih činioca kao potencijalnih medijatora ovog odnosa slabije razmatrana (Chang, 2000). U studijama koje su se bavile ispitivanjem veza kognitivnih karakteristika sa pozitivnim i negativnim formama perfekcionizma, te sa pozitivnim i negativnim psihološkim ishodima, kognitivne karakteristike su uglavnom sagledavane specifično i usko, najčešće u vidu kognitivnih distorzija i stereotipnog načina razmišljanja (Bergman et al, 2007;Brown & Beck, 2002;Burns & Fedewa, 2005). Malo je istraživanja u kojima je ispitivan odnos pozitivnog i negativnog perfekcionizma sa subjektivnim blagostanjem pri čemu su kao potencijalni medijatori razmatrani optimizam i pesimizam, a shodno pomenutom teorijskom modelu i dosadašnjim empirijskim nalazima, čini se opravdanim pretpostavka da upravo oni mogu imati medijacionu ulogu u relaciji ovih varijabli.…”