ÖZETAmaç: Kardiyak otonom nöropatinin doğal seyrine daha fazla ışık tutmak için 4 yıl boyunca takip edilen Tip 1 diyabet hastalarında kardiyak otonom nöropati sıklığı ve klinik özelliklerini belirlemek. Yöntemler: Ewing ve Clarke (1985) tarafından önerilen standart testler kullanılarak, ilk olarak çalışılan 57 hastadan oluşan kohort gözlemsel ileriye dönük bir çalışmadır. İki yıllık takipte, 46 hasta yeniden değerlendirildi. Sonraki diğer bir 2 yılda üçüncü kez aynı protokol kullanılarak: Asıl çalışma-dan 55 hasta tekrar değerlendirildi. Kontrol grubu, aynı yaş ve cinsiyette 30 sağlıklı gönüllüden oluşmaktadır. İstatistiksel analizler McNemar testi, tekrarlanan ölçümler için ANOVA, eşleştirilmiş ve eşleştirilmemiş t-testleri ile yapılmıştır. Bulgular: Başlangıçta, kardiyak otonom noröpati (KON) saptanma sıklığı %14'tür. İkinci muayenede Q-Tc aralığı, anormal kardiyovasküler refleksi (CVRs) olan hastalarda anlamlı şekilde daha yüksek bulunmuştur (0.4±0.04 karşın 0.5±0.05 sn, p=0.006). Birinci ve üçüncü muayene arasında on sekiz hasta CVRs testinde bozulma gösterdi. Glikozile hemoglobin rehberliğinde, (8.5±1.4 karşın 9.9±1.5%, p=0.05) glisemik kontrollerinde ve albümin kreatinin oranında (4.4±4.0 karşın 28.2±28.0 mg/g kreatinin , p=0.04) bozulma vardır. Diğer yandan, 12 hasta CVRs testinde gerileme gösterdi. Sadece insülin dozunda anlamlı şekilde azalma oldu (1.8±1.3 karşın 1.1±0.3 doz/kg, p=0.02). Sonuç: Çalışmanın başlangıcında, diyabetik hastalarda saptanan KON sıklığı yüksektir. Kardiyak otonom nöropatilerinde bozulma olan diyabet hastalarında, glikozile hemoglobin, sistolik ve diyastolik kan basıncı anlamlı olarak yükseldi. Ancak, kardiyak otonom nöropatilerinde gerileme olan diyabet hastalarında insülin dozu anlamlı olarak azaldı. (Anadolu Kardiyol Derg 2011; 11: 224-31) Anahtar kelimeler: Kardiyak otonom nöropati, tip 1 diyabet, komplikasyon, doğal seyir ABSTRACT Objective: To determine the prevalence and clinical characteristics of cardiac autonomic neuropathy in type 1 diabetic patients who were followed up for 4 years to shed further light on the natural progression of cardiac autonomic neuropathy. Methods: It is a prospective cohort observational study, consisted of 57 patients who were originally studied using the standard tests proposed by Ewing and Clarke (1985). At two years follow up, 46 patients were reevaluated, 55 patients from the original study were reevaluated after another 2 years for the 3 rd time using the same protocol. The control group comprised 30 age and sex matched healthy volunteers. McNemar test, ANOVA for repeated measurements, paired t test and unpaired t test were used for statistical analyses. Results: The prevalence of established cardiac autonomic neuropathy (CAN) at the beginning was 14%. Q-Tc intervals were found to be significantly higher in patients with abnormal cardiovascular reflex (CVRs) in the 2nd examination (0.4±0.04 vs 0.5±0.05 sec, p=0.006). Eighteen patients showed deterioration of their CVRs test between 1st and 3rd examination. There was deterioration of their...