EAU Guidelines on Vesicoureteral Reflux in Children

Tekgül, Serdar; Riedmiller, H.; Hoebeke, Piet; Kočvara, R; Nijman, Rien J.M.; Radmayr, Christian; Stein, Raimund; Doğan, Hasan Serkan

doi:10.1016/j.eururo.2012.05.059

Cited by 344 publications

(341 citation statements)

References 81 publications

Supporting

Mentioning

283

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…It has become a promising procedure that offers minimal-invasiveness with good clinical outcome. Several bulking agents such as poly-tetra-fluoroethylene (Teflon), collagen, autologous fat, poly-di-methylsiloxane, silicone, chondrocytes, dextranomer/ hyaluronic acid (Deflux) have been used since their introduction in the early 1980s [10]. According to the systematic review by Chertin et al, among the widely used bulking agents, Poly-tetra-fluoroethylene (PTFE) had the highest long-term success rate of 95% but due to high rate of particle migration was subsequently abandoned; while dextranomer/hyaluronic acid, on the other hand, have a high success rate of up to 92% with only short-term efficacy and high recurrence rate of 26% [6].…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Tissue Bulking Agent-Polyacrylate Polyalcohol Copolymer for Endoscopic Correction of Vesicoureteral Reflux in Children: A Comparative Study

Chua¹,

Mendoza²,

Gomez³

et al. 2014

Med Surg Urol

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Tissue Bulking Agent-Polyacrylate Polyalcohol Copolymer for Endoscopic Correction of Vesicoureteral Reflux in Children: A Comparative Study

Chua¹,

Mendoza²,

Gomez³

et al. 2014

Med Surg Urol

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Bu öngörüye dayanarak son 20 yılda yapılan çalışmalar daha iyi tanı yöntemlerinin gelişmesini, prenatal tanı olanaklarının artmasını ve hastalara yaygın olarak koruma ve geliş-miş cerrahi yöntemler uygulanmasını sağlamıştır (7) . Bu uygulamalar ile doğumsal anomalilere bağlı ateşli İYE geçirme oranları azalmasına rağmen, doğuştan böbrek anomalilerinin ve özellikle VÜR'nün çocuk-luk çağı KBY içindeki oranı değişmemiştir (8) .…”

Section: öZunclassified

Vesicoureteric reflux

Yalçınkaya¹

2016

TCCD

View full text Add to dashboard Cite

Öz 92-93, 201692-93, doi:10.5222/JTAPS.2016 Üreterler, idrarın böbreklerden mesaneye akmasını sağlayan epitelyal tüplerdir, bunların mesaneye bağ-landığı yer olan üreterovezikal bileşke (ÜVB) idrarın böbreklerden mesaneye doğru tek yönde akmasını sağlayan bir kapak işlevi görür. Vezikoüreteral reflü (VÜR) üreterin mesaneye girişindeki doğumsal anormallik nedeniyle ÜVB'nin bozuk oluşması sonucu idrarın mesaneden üreter ve böbreklere geri kaçması ile ortaya çıkan anomalidir. Vezikoüreteral reflüsü olan çocuklarda yineleyen idrar yolu enfeksiyonu (İYE), böbrek anomalileri, hipertansiyon ve reflü nefropatisi gelişimi gösterilmiş, ancak VÜR ile birlikte olabilse de bu bozuklukların birbiriyle ilişkileri tam olarak anlaşılamamıştır. Vezikoüreteral reflü sıklığı sağlıklı çocuklarda %1-2 iken, antenatal hidronefroz (AHN) saptanan çocuklarda %16, İYE geçiren çocuklarda ise %30-40 olarak bildirilmektedir. Ülkemizde yapılan ve 218 doğumsal böbrek anomalisi olan çocuk hastayı içeren bir çalışmada, VÜR'nün %43 ile en sık görülen anomali olduğu belirlenmiştir (1) . Ayrıca kronik böbrek hastalığı nedeniyle diyaliz ve böbrek nakli yapılan çocuk hastaların etiyolojisini araştıran uluslararası çok merkezli çalışmalarda en sık görülen nedenin doğumsal böbrek ve üriner sistem anomalileri (%31-%54) olduğu gösterilmiştir (2,3) . Ülkemiz verilerine bakıldığında; 1995 yılında 450 kronik böbrek yetmezliği (KBY) olan çocuk hastanın değerlendirildiği bir çalışmada VÜR'nün tek başına hastaların %32'sinde en sık görülen neden olduğu belirlenmiş; 2009 yılın-da yine ülkemizde yapılan çok merkezli bir çalışmada çocukluk çağı KBY'inde primer neden olarak ürolo-jik anormalliklerin hastaların %44'ünde saptandığı ve VÜR'nün tek başına en sık görülen anomali (%18) olarak tespit edildiği rapor edilmiştir (4,5) .1960'lı yıllardan beri VÜR'nün yineleyen İYE'nuna yol açarak bazı hastalarda böbrek hasarına (skar gelişimi) neden olduğu düşünülmüş ve erken tanı ve tedavi (antibiyotik koruması ve/veya cerrahi) ile hastalarda gelişmesi olası kronik böbrek hastalığının önlenebileceği öngörülmüştür (6) . Bu öngörüye dayanarak son 20 yılda yapılan çalışmalar daha iyi tanı yöntemlerinin gelişmesini, prenatal tanı olanaklarının artmasını ve hastalara yaygın olarak koruma ve geliş-miş cerrahi yöntemler uygulanmasını sağlamıştır (7) . Bu uygulamalar ile doğumsal anomalilere bağlı ateşli İYE geçirme oranları azalmasına rağmen, doğuştan böbrek anomalilerinin ve özellikle VÜR'nün çocuk-luk çağı KBY içindeki oranı değişmemiştir (8) . Bu veri yineleyen İYE, akut pyelonefrit (APN) ve bunların sonucunda oluşan renal skarın KBY içindeki rolünün düşünüldüğü kadar çok olmadığı görüşünü gündeme getirmiştir. Son yıllarda sürekli antibiyotik koruması ya da plasebo verilen VÜR olan çocuk hastaları içeren randomize kontrollü çalışmalar ve bunların meta analiz sonuçları yineleyen İYE ve özellikle İYE'na bağ-

show abstract

“…Low-dose, long-term prophylaxis is still being recommended in patients with high renal scarring risk (2,5,6,32). However, antimicrobials in prophylaxis may increase the risk of development of resistance (5,22,31,33).…”

Section: Graphic1 Gender Distribution Of Isolated Bacteria In the Urmentioning

confidence: 99%

Effect of Prophylactic Antibiotic Use in the Development of Antibiotic Resistance in Children with Recurrent Urinary Tract Infections

Karacı¹,

Karagöz²,

Örnek³

et al. 2017

Haseki

View full text Add to dashboard Cite

Aim:Although prophylactic antibiotic treatment is still debatable, it is currently in use in recurrent urinary tract infections (UTIs). In the present study, we aimed to observe if prophylactic antibiotic use had any effect on the development of antibiotic resistance in patients with recurrent UTIs who we followed up in our clinic. Methods: The present study was performed on patients aged between one month and 16 years, who had recurrent UTIs, and were followed up by the Department of Pediatrics at Bülent Ecevit University Medical School. Patient files were retrospectively reviewed, and 50 patients who received antibiotic prophylaxis and 100 patients without prophylaxis were enrolled in the study. Urinary tests, subsequent urinary culture results, and antibiotic resistances were compared between the groups. Results: The mean age was 42.7±44.2 months. The most frequently cultured isolated bacterium was Escherichia coli (E. coli) (58.4%). No difference was determined in bacteria in cultures between prophylaxis receivers and non-receivers. Isolation rate of E. coli was higher in urinary cultures in females than in males (p<0.001). When antibiotic resistance of all urinary culture-isolated bacteria was compared between the two groups, there was no statistically significant difference. However, an increased resistance against amoxicillin/clavulanic acid, ceftriaxone, and piperacillin was determined in prophylaxis group in whom E. coli was grown. In this study, general antibiotic resistance was most frequently observed against ampicillin (71.9%). Conclusion:In the present study, we observed that prophylaxis did not contribute so much to resistance other than E. coli. We recommend not preferring antibiotics which have increased resistance in our institution especially in children receiving prophylaxis for empirical treatment. Keywords: Childhood, urinary tract infection, prophylaxis, antibiotic resistance Amaç: Tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonlarında (İYE) antibiyotik proflaksisi günümüzde tartışmalı da olsa kullanılmaya devam edilmektedir. Biz bu çalışmada, kendi kliniğimizde takip ettiğimiz tekrarlayan İYE'de kullanılan profilaksinin antibiyotik direnç gelişimine etkisinin olup olmadığını gözlemlemeyi amaçladık. Yöntemler: Bu çalışma Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatri Departmanı'nca takip edilen bir ay ile 16 yaş arası tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu olan hastalarda yapılmıştır. Hasta dosyaları retrospektif olarak taranarak antibiyotik proflaksisi alan 50 ve almayan 100 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların idrar tetkikleri, sonraki kültürlerindeki üremeleri ve bunların antibiyotik dirençleri gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular:Hastaların %43,3 erkek, %56,7 kızlardan oluşmaktaydı ve ortalama yaşları 42,7±44,2 ay (1 ay-16 yaş) idi. Tüm kültürlerde en sık üreyen bakteri %58,4 ile Escherichia Coli (E. coli) idi. Profilaksi alan ve almayan gruplar arasında kültürde üreyen bakterilerin dağılımı açısından bir fark saptanmadı. Kızlardaki idrar kültürlerinde E. coli görülme oranı erkeklerden daha...

show abstract

EAU Guidelines on Vesicoureteral Reflux in Children

Cited by 344 publications

References 81 publications

Tissue Bulking Agent-Polyacrylate Polyalcohol Copolymer for Endoscopic Correction of Vesicoureteral Reflux in Children: A Comparative Study

Tissue Bulking Agent-Polyacrylate Polyalcohol Copolymer for Endoscopic Correction of Vesicoureteral Reflux in Children: A Comparative Study

Vesicoureteric reflux

Effect of Prophylactic Antibiotic Use in the Development of Antibiotic Resistance in Children with Recurrent Urinary Tract Infections

Contact Info

Product

Resources

About