Ebeveynlerin Çocukluk Yaşantılarının Çocukları ile İlişkisine Etkisi

Abstract

Ebeveynlerin çocukluk yaşantılarının çocukları ile ilişkisine etkisinin incelendiği bu araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Konya il merkezinde 0-18 yaş aralığında çocuğu olan 357 anne oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Ebeveynleştirilmiş Çocuk Ölçeği – Yetişkin Formu, Ebeveyn-Çocuk İlişkisi Ölçeği ve Genel Bilgi Formu kullanılmıştır. Çalışma sonucunda elde edilen bulgulara göre çocuğun yaş aralığı ve çocuk sayısının olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi ve olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile; ebeveynlerin sosyo-ekonomik durumlarının olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi ile; annenin yaşının olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile; annenin eğitim durumunun olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile; annenin kardeş sayısının çocukluk yaşantısı, olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi, genel ebeveynleştirme ve kardeş odaklı ebeveynleştirme ile; annenin iş durumunun olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi ile arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır.