Effect of feeding delay after self-feeder activation on growth performance and feeding behaviour of red porgy (Pagrus pagrus L. 1758): application to submergible cages with surface hopper

Abstract

Red porgies (Pagrus pagrus) of 20.6 AE 1.5 g mean weight were reared in tanks under four delayed selffeeding conditions (0 5 control, 7, 30 and 90 s) after rod activation. The time intervals were chosen to simulate the time taken for a commercial pelleted feed to transit the tube linking a surface-mounted feed hopper and the depth at which a cage might be submerged. Daily feeding rate, growth, food conversion index and condition factor were quite similar but ¢sh behaviour di¡ered among conditions. Fish remained close to the feeding point in the ¢rst two treatments (0 and 7 s delay) but foraged more widely in the remaining treatments (30 and 90 s delay), only reconsolidating around the feeding point a few seconds before feed was released. Results are discussed in relation to learning capacity and adaptation of ¢sh to feeding behaviour £exibility, in order to develop reliable self-feeding systems suitable for submerged cages.

Suitability of artisanal fishery discards as feed for juvenile tub gurnard (Chelidonichthys lucerna L.) reared in sea bottom cages in the mid Adriatic Sea

“…Despite being of considerable importance to the aquaculture industry, research into the development of technologies for rearing fish in bottom cages is still in the preliminary stage (Doxa et al, 2011). The development of bottom cage technology may help resolve the current issues that exist with rearing tub gurnard and other benthic marine species that would be considered potentially interesting to aquaculture.…”

Διατροφική Αξία Και Ποιότητα Εκτρεφομένων Ιχθύων Με Έμφαση Στα Νέα Είδη Μεσογειακών Υδατοκαλλιεργειών

“…Κατά τους Doxa et al (2011) η θαλάσσια ιχθυοκαλλιέργεια της Ευρώπης κυριαρχείται από τρία είδη, το σολομό (Atlantic salmon, Salmo salar L.), το λαβράκι και την τσιπούρα. Στη Μεσόγειο η εκτροφή περιορίζεται στην τσιπούρα και το λαβράκι (Kalinowski et al, 2005) και αποτελεί μια από τις κύριες πηγές παραγωγής ιχθύων στην Ευρωπαϊκή ένωση, με την παραγωγή τσιπούρας και λαυρακιού να έχουν αυξηθεί από 3.833 και 2.944 τόνους το 1990, σε 143.295 και 131.509 τόνους το 2010, αντίστοιχα (Committee on Aquaculture, 2013 ;Hernandez et al, 2001).…”

“…Ο αυξανόμενος πληθυσμός των χωρών της Μεσογείου ευνοεί την ανάγκη για διατήρηση και περαιτέρω ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας, παρέχοντας στους καταναλωτές προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας σε λογικές τιμές. Η προώθηση της παραγωγής και άλλων ειδών ιχθύων θεωρείται σημαντική στρατηγική επιλογή για την μελλοντική ανάπτυξη της εμπορικής ιχθυοκαλλιέργειας (Doxa et al, 2011). Οι μελέτες επικεντρώνονται σε νέα είδη, πολλά από τα οποία ανήκουν στην οικογένεια των σπαριδών (Sparidae) (Kalinowski et al, 2005).…”

“…Το φαγκρί είναι σημαντικό υποψήφιο είδος για τις ιχθυοκαλλιέργειες. Συγκριτικά με άλλα είδη ιχθύων, ικανοποιεί αρκετά κριτήρια για εντατική υδατοκαλλιέργεια, όπως, η υψηλή εμπορική αξία, οι ικανοποιητικοί ρυθμοί ανάπτυξης (Doxa et al, 2011;Loukas et al, 2010;Garcia et al, 2010;Mylonas et al, 2004), η γεωγραφικά ευρεία ζήτησή του (ιδιαίτερα από τους καταναλωτές της Μεσογείου και του Ατλαντικού) (Doxa et al, 2011;Loukas et al, 2010;Garcia et al, 2010;Miniadis-Meimaroglou et al, 2007;Mylonas et al, 2004) και η υψηλή ποιότητα του φιλέτου (Kalinowski et al, 2005), ενώ επιπρόσθετα προσαρμόζεται σε μεγάλες ιχθυοπυκνότητες με αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους παραγωγής (Loukas et al, 2010).…”

“…Παρά τις μέχρι τώρα προσπάθειες, η εμπορική παραγωγή του φαγκριού στη Μεσόγειο δεν έχει φτάσει ακόμη την κλίμακα των άλλων καλλιεργουμένων ιχθύων. Ένας από τους κύριους περιορισμούς της καλλιέργειάς του είναι τα προβλήματα αποχρωματισμού του δέρματος που παρουσιάζονται σε συνθήκες εκτροφής (Doxa et al, 2011;Garcia et al, 2010;Kalinowski et al, 2005;Mylonas et al, 2004) και έχουν ως συνέπεια τη χαμηλότερη αποδοχή από τους καταναλωτές και χαμηλότερη τιμή (Garcia et al, 2010;Kalinowski et al, 2005). Άλλο πρόβλημα της εκτροφής φαγκριού είναι η υψηλή απαίτηση του είδους σε πρωτεΐνη (περίπου 50% w/w) (Garcia et al, 2010).…”