Yoğun bakımda yatan hastaların genellikle hayati riskinin olması, yakın izlem gerektirmesi ve özel bakım gereksinimlerinin olması, bu birimde görev yapan hemşirelerin etik sorunlarla karşılaşma sıklığını artırabilmektedir. Dolayısıyla yoğun bakım hemşirelerinin karşı karşıya kaldığı etik sorunları tanıması ve etik karar verebilme becerisine sahip olması, bakımın etik standartlara uygun şekilde verilebilmesi açısından önemlidir. Amaç: Bu çalışmanın amacı, yoğun bakım hemşirelerinin ahlaki duyarlılığı ile etik karar verebilme düzeyi arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Yöntem: Bu çalışmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Veriler 103 yoğun bakım hemşiresinden elde edilmiştir. Verilerinin toplanmasında Tanımlayıcı Bilgi Formu, Ahlaki Duyarlılık Anketi ve Hemşirelik Etik İkilem Testi kullanılmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler ve Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Yoğun bakım hemşirelerinin ahlaki duyarlılık puan ortalaması 77.33 ± 17.053 belirlenmiştir. Hemşirelerin en az çatışma (12.15 ± 4.486), en fazla ise oryantasyon (9.05 ± 3.856) alt boyutunda etik duyarlılık gösterdikleri saptanmıştır. Hemşirelerin ilkesel düşünme puan ortalaması 46.79 ± 6.293 ve pratik düşünme puan ortalaması 19.01 ± 3.994 olarak hesaplanmıştır. Ahlaki duyarlılık alt boyutlarından sadece bütüncül yaklaşım (r = .24; p = .013) ve toplam ahlaki duyarlılık (r = .20; p = .040) ile yoğun bakım hemşirelerinin ilkesel düşünme düzeyi arasında pozitif yönlü, anlamlı ve çok zayıf ilişki belirlenmiştir. Ahlaki duyarlılık ile hemşirelerin pratik düşünme düzeyi arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmemiştir. Sonuç: Araştırma sonucunda, yoğun bakım hemşirelerinin ahlaki duyarlılık düzeyinin yüksek olduğu, etik karar verirken etik ilkeleri ve çevresel faktörleri ortalamanın üzerinde dikkate aldıkları görülmektedir. Yoğun bakım hemşirelerinin ahlaki duyarlılığının artması etik karar verebilme düzeylerine olumlu şekilde yansıyabilir.