“…Ο Hay (1986), διαπίστωσε ότι η θνησιμότητα των δευτερογενών στελεχών αυξάνει λίγο μετά την επιμήκυνση των μεσογονατίων και το στάδιο σχηματισμού του τελευταίου σταχυδίου. Επίσης, έχει βρεθεί ότι η θνησιμότητα των αδελφιών επηρεάζεται από την υψηλή θερμοκρασία (Cannell, 1969;Rawson, 1971a;Ishag and Taha, 1974;Thorne and Wood, 1987), τη διαθεσιμότητα θρεπτικών στοιχείων (Bremner, 1969;Power and Alessi, 1978;Blacklow and Incoll, 1981), την πυκνότητα της φυτείας (Darwinkel, 1978), την αλατότητα (McMaster, 1997 αλλά και από το νερό (Langer, 1979;Trought and Drew, 1980;Belford, 1981;Davidson and Chevalier, 1987;Krenzer et al, 1991;McMaster et al, 1994;Blum et al, 1990;Elhani et al, 2007). Σε διάφορα πειράματα η θνησιμότητα των δευτερογενών στελεχών που καταγράφηκε, κυμάνθηκε από 7 έως 30 % (Sharma, 1995) Ο ρόλος των νεκρών ή των μη παραγωγικών δευτερογενών στελεχών στην παραγωγικότητα της φυτείας δεν είναι ξεκαθαρισμένος (Sharma, 1995).…”