Efficacy of aliskiren and valsartan in hypertensive patients with albuminuria: a randomized parallel-group study

Abstract

Introduction: Blockade of the renin-angiotensin system (RAS) is a critical approach to the management of hypertension, especially in proteinuric patients. It is well proven that the direct renin inhibitor aliskiren shows comparable clinical efficacy to the angiotensin II receptor blocker valsartan on blood pressure control and albuminuria. However, there is only limited data on the hand-to-hand effectiveness of these two RAS blockers in improving arterial stiffness. We tested whether aliskiren or valsartan would improve arterial stiffness in hypertensive patients with albuminuria who are already on antihypertensive therapy. Material and methods: Thirty-four patients with hypertension and albuminuria < 1 g, after a wash-out period of three weeks, were randomized to aliskiren or valsartan in a 24-week randomized parallel-group study. Results: A nonsignificant difference in blood pressure was seen between the two treatment groups. Albuminuria was significantly reduced in both groups (56% for the aliskiren group, p < 0.05, and 38% for the valsartan group, p < 0.05). Only valsartan but not aliskiren significantly reduced carotid-femoral pulse wave velocity (-1.1 ± 0.8 m/s (p = 0.02) for valsartan and +0.1 ± 0.7 m/s (ns) for aliskiren). Conclusion:The results of our study showed that valsartan improves arterial stiffness to a significantly greater extent than aliskiren, despite a similar antihypertensive and antiproteinuric effect.

Albuminuria as a marker of arterial stiffness in chronic kidney disease patients

“…These agents offer a cardio-renal protection which may be mediated, at least in part, by their beyond blood pressure control drug-specific effects. In the past, we showed that these agents improve AS and decrease significantly moderately increased albuminuria [36] .…”

The impact of angiotensin receptor blockers on arterial stiffness: a meta-analysis

“…In total, 40 articles with 53 clinical trials qualified, including 1650 subjects in the ARB treatment group and 1659 subjects in the control. 8,[10][11][12][13] Of all clinical trials, 41 were performed in East Asians, and 12 trials were performed in Caucasians. For the ARB type, 24 trials adopted valsartan, 10 trials adopted telmisartan, 9 trials adopted losartan, 7 trials adopted candesartan and 3 trials adopted irbesartan.…”

“…Several clinical trials explored the potential impact of ARBs on arterial stiffness in various populations. [10][11][12][13] However, a comprehensive evaluation of this impact is lacking. Therefore, we systematically performed a meta-analysis of all published clinical trials that assessed the impact of ARBs on arterial stiffness as measured by PWV compared with other types of drugs.…”

Σύγκριση Των Δράσεων Της Ατενολόλης Και Των Νεώτερων Β-Αποκλειστών Στις Ελαστικές Ιδιότητες Της Αορτής Υπερτασικών Ασθενών

“…396,[400][401][402] Από τη σύγκρισή της με άλλους αναστολείς του ΣΡΑΑ έχουν προκύψει αντικρουόμενα αποτελέσματα, καθώς σε 2 μελέτες χαρακτηρίζεται εφάμιλλη της ραμιπρίλης στην ελάττωση της PWV, 396,400 ενώ μια άλλη τη βρίσκει υποδεέστερη της βαλσαρτάνης με το ίδιο κριτήριο. 403 Πρέπει, επίσης, να τονιστεί η πλήρης απουσία δεδομένων σύγκρισης της αλισκιρένης με τα υπόλοιπα αντιυπερτασικά φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των αΜΕΑ, σε σχέση με τα καρδιαγγειακά συμβάματα. Χρήζει, επομένως, διερεύνησης η πιθανή συσχέτιση μεταξύ ωφέλιμης δράσης της αλισκιρένης στην αορτική σκληρία και μείωσης του καρδιαγγειακού κινδύνου.…”

“…Σε μια άλλη μελέτη που συνέκρινε την επλερενόνη με την ατενολόλη για χρονική περίοδο ενός έτους, για ανάλογη ελάττωση της ΑΠενός αΜΕΑ, της ραμιπρίλης, στις ελαστικές ιδιότητες της αορτής, με συγκρίσιμα θετικά αποτελέσματα. 396, 400 Μια άλλη μελέτη σε ασθενείς με ΑΥ και πρωτεϊνουρία, όμως, ανέφερε σημαντικά μεγαλύτερη ελάττωση της PWV από τη βαλσαρτάνη σε σχέση με την αλισκιρένη, παρά τη συγκρίσιμη παράλληλη μείωση τόσο της ΑΥ, όσο και της πρωτεϊνουρίας 403. Ωστόσο, τα υπάρχοντα δεδομένα κρίνονται Ο κλασικός, καρδιοεκλεκτικός, ευρέως χρησιμοποιούμενος για πολλά έτη, βαδρενεργικός αποκλειστής, η ατενολόλη, έχει συσχετιστεί σε πλειάδα μελετών αντιθέτως, αυξήθηκε κατά περίπου 2,5%, ενδεχομένως λόγω της επιβράδυνσης του καρδιακού ρυθμού κατά 8 παλμούς ανά λεπτό 350.…”