“…Οι κυριότερες επιδράσεις με ορμόνες είναι στον μεταβολισμό των υδατανθράκων (Jäckel et al 1978), στην σύνθεση της αιμοσφαιρίνης (Fuhr and Medici 1970), η οποία στα νεογέννητα με θυρεοτοξίκωση μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα πήξης (Bussmann et al 1977) και στην ανεξάρτητη από τις ορμόνες του θυρεοειδή έκκριση της αλδοστερόνης, η οποία σε μυξοιδηματικούς ασθενείς, με την έναρξη της θυρεοειδικής θεραπείας μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια σαν αποτέλεσμα υπεραλδοστερινισμού (Marks et al 1978, Huston 1979. Επίσης φαίνεται να υπάρχουν σχέσεις μεταξύ της λειτουργίας του θυρεοειδή και της έκκρισης της προλακτίνης ανεξάρτητες από την δράση της TRH (Costin et al 1972, Kaplan et al 1972.…”