“…Η μελέτη της δομής της επιφάνειας των ινών γίνεται με περίθλαση ακτινών Χ, με ηλεκτρονική μικροσκοπία σαρωτικής δέσμης (SEM) ή με ηλεκτρονική μικροσκοπία διερχόμενης δέσμης (ΤΕΜ) [19] Οι γράφτηκες ίνες εμφανίζουν εξαιρετικές φυσικές, μηχανικές και ηλεκτροχημικές ιδιότητες Λόγω της "υφαντουργικής" τους κατεργασίας επιτρέπουν την κατασκευή ηλεκτροδίων από δεσμίδες μεγάλης επιφάνειας και μηχανικής σταθερότητας [15] Τα ηλεκτρόδια από ίνες άνθρακα δεν προσβάλλονται μηχανικά, ενώ άλλα είδη γραφίτη, όπως ο πυρολυτικός γραφίτης και τα φύλλα γραφίτη, υφίστανται εύκολα εκφύλιση Η εμβάπτιση ηλεκτροδίων από δεσμίδες ινών άνθρακα μέσα στο ηλεκτρολυτικό διάλυμα είναι απλή, συγκριτικά με τ' άλλα είδη ηλεκτροδίων άνθρακα Δεν απαιτείται αναγέννηση της επιφάνειας τους και δίνουν σε ευρεία περιοχή δυναμικού πολύ καλά διαμορφωμένα κυκλικά βολταμογραφήματα για διάφορους αποπολωτές, τόσο σε υδατικά [22,25], όσο και σε απρωτικά ή πτωχά πρωτικά διαλυτικά συστήματα [26,[27][28][29], επιτρέποντας τη μελέτη της ηλεκτροοξειδώσεως και ηλεκτροαναγωγής πολλών ουσιών με θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον b Οι γραφνπκές ίνες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και ως μορ φοποιημένα ηλεκτρόδια, διότι είναι δυνατή η ελεγχόμενη δημιουργία χαρακτηριστικών λειτουργικών ομάδων, στις οποίες μπορούν να προσαρτηθούν μόρια που φέρουν άλλες λειτουργικές ομάδες [30][31][32][33]. Με ιδιάζουσα ηλεκτροχημική οξείδωση οι ίνες μπορούν επίσης να καταστούν άριστα ιονανταλλακτικά υλικά, στα οποία μετά την ιονανταλλαγή διαφόρων κατιόντων βαρέων μετάλλων λαμβάνονται με αναγωγή πολύ καλά μεταλλικά, διμεταλλικά και πολυμεταλλικά καταλυτικά ηλεκτρόδια και γενικώς καταλυτικά συστήματα [34][35][36][37] [25, 27-28, 31, 34, 38-42] Εξαιτίας των παραπάνω αναφερθέντων πλεονεκτημάτων, χρησιμοποιήσαμε και στην παρούσα εργασία ίνες γραφιτοποιημένου PAN, για να μελετήσουμε την ηλεκτροοξείδωση της ανιλίνης και την δυνατότητα σχηματισμού υμενίου πολυανιλίνης πάνω σε αυτά τα ηλεκτρόδια Καμία εργασία στη σχετική τρέχουσα βιβλιογραφία που να αφορά τη συστηματική ηλεκτροχημική μελέτη της ανιλίνης, το σχηματισμό υμενίων πολυανιλίνης και τη φυσικοχημική συμπεριφορά αυτών πάνω σε ηλεκτρόδια από ίνες άνθρακα δεν υπάρχει Αντίθετα, πολλές εργασίες έχουν δημοσιευθεί πάνω σε μεταλλικά ηλεκτρόδια και κυρίως σε ηλεκτρόδια λευκοχρύσου (Pt) Στις περισσότερες περιπτώσεις η ηλεκτροοξείδωση της ανιλίνης σε στερεά ηλεκτρόδια οδηγεί σε "πολυανιλίνη", η κύρια δομική μονάδα της οποίας θεωρείται ότι είναι αυτή της εμεραλδίνης [43][44][45][46]…”