“…Αί μεγαλύτεραι σειραί παθολογοανατομικώς μελετηθέντων ασθενών μέ ρευματοειδή αρθρίτιδα, οΐτινες ένεφάνισαν αλλοιώσεις εκ τής καρδίας είς ύ-ψηλήν σχετικώς συχνότητα, έδημοσιεύθησαν υπό τών ßaggenstos και Rosenberg (1941), Young και Schwedel (1944), Bywaters (1950), Cruickshank (1958), Lebowitz (1963), Sokoloff (1964) 134 • Ή διαφορά αΰτη πιθανώς οφείλεται αφ' ενός μεν είς την ελλειψιν ειδι κών κλινικών ευρημάτων εκ της καρδίας χαρακτηριστικών της ρευματοειδούς άρθρίτιδος, άφ' ετέρου δε είς την υπό πολλών Ιατρών άπόδοσιν τών διαπιστου μένων καρδιακών εκδηλώσεων είς αλλάς αιτίας. 5 Εξ άλλου ή μακρά κατάκλισις τών ασθενών αυτών ώς και ή χρονία λήψις αναλγητικών καί άντιφλεγμονωδών φαρμάκοον εμποδίζουν την έκδήλωσιν πλείστων καρδιακών συμπτωμάτων !32 . Συχνότερον προσβάλλεται ή καρδία επί τών βαρύτερων μορφών της νό σου μετά θετικής αής όροαντιδράσεως δια τον ρευματοειδή παράγοντα, επί πυλυαρθρι.κής ή επί μονοαρθρικής εντοπίσεως ταύτης, επί υπάρξεως υποδορίων οζιδίων καί επισκληρίτιδος ή οσάκις υφίσταται καί ετέρα σπλαγχνική εντόπισις ρευματοειδούς φύσεως 20, 32, 51> 74, 129 .…”