Elektronik İmza Standartlarındaki Güncellemeler ve Türkiye’deki Mevcut Durum

Abstract

Gelişen teknoloji, işlemlerin dijital ortamda gerçekleştirilmesini artırarak elektronik imza kullanımını yaygınlaştırmıştır. Elektronik imza kullanımının, etkinliğinin ve ortak çalışabilirliğinin sağlanması adına birbiri ile konuşabilen sistemlerin oluşturulması gerekliliği kaçınılmazdır. Sistemler arasındaki etkileşimi sağlayabilmek ve ortak bir dil oluşturabilmek için de ortak standartların benimsenmesi gerekmektedir. Uyumu sağlamak amacıyla başvurulan standartlar teknolojik gelişmelerden etkilenmekte ve mevcut ihtiyaçların karşılanması için değişime uğramaktadır. Bu sebeple, elektronik imza kullanımının getirilerinden tam anlamıyla yararlanabilmek için güncel standartların yakından takip edilmesi ve bu standartlara uyum sağlanması gerekmektedir. Türkiye’de yaşanan dijital dönüşüm sürecinde elektronik imza kritik bir rol üstlenmektedir. Bu nedenle, elektronik imza teknolojisi alanındaki değişim ve gelişmelerin izlenmesi gün geçtikte daha fazla önem kazanmaktadır. Bu bağlamda, Türkiye’de kullanımda olan standartların güncellenmesi, güvenilirliğin ve küresel düzeyde uyumluluğun sağlanması için stratejik bir adım olarak değerlendirilmelidir. Bu çalışma, elektronik imza standartlarının gelişiminin incelenerek yapılan güncellemelerin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. İnceleme kapsamında, öncelikle elektronik imza standartlarının gelişimi değerlendirilmiştir. Bu gelişim sonucunda ortaya çıkan güncel standartlar ile Türkiye’de kullanımda olan standartlar arasındaki farklar belirlenmiştir. Buna ek olarak, Türkiye’de elektronik imza ile ilgili mevzuat ve mevzuat destekli elektronik imza kullanım alanları ele alınmıştır. Elektronik imzanın Türkiye’deki mevcut kullanım alanlarında güncel elektronik imza standartlarına uyumluluğun sağlanması için bir dizi geçiş adımı belirlenerek entegrasyon süreci için genel bir çerçeve sunulmuştur. Yapılan çalışma, elektronik imza standartlarında gerçekleştirilen güncellemeleri ele alması yönüyle, gelecekte Türkiye’de güncel standartlara uyumluluk sürecinin şekillenmesine önemli katkı sağlayacak niteliktedir.