Emancypacyjna obietnica posthumanizmu

Posthumanizm. Niepełnosprawność

“…Posthumanistyczny podmiot jest natomiast rozszerzony (pozagatunkowy), jest to podmiot zbiorowy, podmiot relacyjny taki, który funkcjonuje w kontinuum natura/kultura i jest zapooeredniczony technologicznie. Jest to podmiot otwarty, wra¿liwy na swoje otoczenie, którego jest czêoeci¹ [Bakke 2010;Bednarek 2014;Braidotti 2014].…”

“…Warto te¿ poddaae analizie jakooeae us³ug, ofert i ile z nich to oferty z obszaru praktyk dyscyplinarnych, zarz¹dzania cia³em i ¿yciem niepe³noprawnych. Nale¿a³oby te¿ przenalizowaae relacje w kontekoecie w³adzy, autorytetu i oporu [Bednarek 2014;Braidotti 2014;Krause 2014].…”

“…Wspomniany tekst Heideggera [1977: 78] bywa czêsto okreoelany jako moment "symbolicznej oemierci humanizmu". W tych samych latach Michel Foucault og³asza " oemierae cz³owieka" [1967,2006], Jacques Derrida pisze o "Kresie cz³owieka" [1993,2002], a Gilles Deluze [1997] i Jean-Francois Lyotard [1997] akcentuj¹: "Dzioe mo¿na myoeleae ju¿ tylko w pustce po znikniêciu cz³owieka" [Bakke 2012; Bednarek 2014]. W tym miejscu nale¿y podkreoeliae, ¿e oczywioecie filozofom nie chodzi o "zabicie" cz³owieka czy o wyjoecie poza rzeczywistooeae ludzk¹.…”

Problem podmiotowości ciała. "Inny" Jurija Mamlejewa i "Czerwony kogut leci wprost do nieba" Miodraga Bulatovicia w kluczu komplementarnej opozycji

“…Taka autopercepcja nie jest związana z dyskursem kreowanym przez mieszkańców Białego Pola (przynajmniej przez ich część)zaproszenie wystosowane przez mężczyznę spotkanego przez Muharema, kiedy ten zmierzał na targ, wyklucza traktowanie tej postaci, jako jednostki bezwzględnie deprecjonowanej i tłamszonej przez pozostałych. W poglądach Muharema pobrzmiewa więc charakterystyczna dla nowożytnej polityki postawa polegająca na dzieleniu istot ludzkich na bardziej i mniej wartościowe, lepiej i gorzej spełniające powyższe kryterium 369 , przy czym ostrze krytyki bohater kieruje na siebie. To cierpiący na gruźlicę mały, "przygarbiony człowieczek" (CzK, 28), sam sytuuje się nie tyle nawet na peryferiach grupy społecznej czarnogórskiej wioski, co poza nią, na zewnątrz tejże wspólnoty.…”

Polityka nie-polityczności – nieme zwierzęta i posthumanizm

“…Na możliwość posthumanistycznej reinterpretacji Marksa zwraca uwagę JoannaBednarek (2014). Rosi Braidotti z kolei nie szczędzi słów krytyki pod adresem dominujących w dwudziestym wieku form marksizmu i jego politycznych inkarnacji, skłaniając się raczej ku antyhumanistycznym, postspinozjańskim odczytaniom materializmu historycznego (zob.Braidotti 2014, 66-77; 130-133).…”