Το αντικείμενο μελέτης της διατριβής αποτελεί η αποτύπωση και υποστήριξη της συνεργασίας στον απομακρυσμένο συνεργατικό προγραμματισμό. Αφενός, η αποτύπωση της συνεργασίας στοχεύει να υποστηρίξει το εκπαιδευτικό έργο του καθηγητή, και αφετέρου, η κατάλληλη δόμηση της συνεργασίας στοχεύει στην υποστήριξη της μαθησιακής διαδικασίας και στον περιορισμό βασικών προβλημάτων της συνεργασίας. Ο συνεργατικός προγραμματισμός προϋποθέτει την από κοινού ανάπτυξη λογισμικού σε ομάδες των δύο ατόμων. Οι συνεργατικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του προγραμματισμού, αποτελούν μορφές συνεργατικής μάθησης, καθώς οι δύο συνεργάτες ανταλλάσουν απόψεις, διαπραγματεύονται, μοιράζονται γνώσεις και έχουν ένα κοινό στόχο. Επομένως, ο συνεργατικός προγραμματισμός κληρονομεί όλα τα οφέλη αλλά και τα προβλήματα που πηγάζουν από τη συνεργατική μάθηση. Για παράδειγμα, ένα από τα βασικότερα προβλήματα που παρατηρείται στις συνεργατικές δραστηριότητες είναι η μη ομοιόμορφη κατανομή του φόρτου εργασίας. Επιπλέον, το γνωστικό επίπεδο και η προσωπικότητα μπορούν να οδηγήσουν την ομάδα σε συγκρούσεις και αποτυχία στη συνεργασία. Η συνεργατική μάθηση, και κατ’ επέκταση ο συνεργατικός προγραμματισμός, χρειάζονται κατάλληλη υποστήριξη για να είναι εποικοδομητικοί και ωφέλιμοι. Ένας τρόπος για την υποστήριξη της συνεργασίας είναι τα σενάρια συνεργασίας, τα οποία καθορίζουν, μεταξύ άλλων, τους ρόλους που θα αναλάβει κάθε μέλος της ομάδας και τον τρόπο με τον οποίο θα συνεργαστεί, δημιουργώντας έτσι ένα συγκεκριμένο και οριοθετημένο πλαίσιο εργασίας. Λαμβάνοντας υπόψη τα κοινά προβλήματα του συνεργατικού προγραμματισμού και της συνεργατικής μάθησης, η διατριβή εισάγει τα σενάρια συνεργασίας στον απομακρυσμένο συνεργατικό προγραμματισμό. Στόχος αυτής της προσέγγισης είναι να βελτιωθεί ο τρόπος εργασίας των ομάδων και να αντιμετωπιστούν βασικά προβλήματα της συνεργασίας. Η υλοποίηση αυτής της ιδέας πραγματοποιήθηκε μέσω ενός ολοκληρωμένου συστήματος που αναπτύχθηκε γι’ αυτό το σκοπό, και το οποίο αποτελείται από δύο διαφορετικά υποσυστήματα. Το ένα υποσύστημα παρέχει την υποδομή για την εφαρμογή του απομακρυσμένου συνεργατικού προγραμματισμού από ομάδες των δύο ατόμων. Επιπλέον επιτρέπει την επίλυση προγραμματιστικών ασκήσεων ακολουθώντας ένα σενάριο συνεργασίας, το οποίο καθορίζει τους ρόλους που θα πρέπει να αναλάβει κάθε συμμετέχοντας και καθοδηγεί την ομάδα σε ένα σύνολο από δραστηριότητες. Το δεύτερο υποσύστημα προορίζεται για τον καθηγητή, στον οποίο παρέχει ένα σύνολο από εργαλεία που θα τον βοηθήσουν στην οργάνωση, παρακολούθηση και αξιολόγηση των συνεργατικών ασκήσεων. Στο πλαίσιο αξιολόγησης αυτής της διδακτικής προσέγγισης διενεργήθηκαν δύο ξεχωριστές μελέτες. Τα αποτελέσματα αυτών, έδειξαν ότι η σεναριογραφημένη συνεργασία είναι πιο αποδοτική από την ελεύθερη συνεργασία στη συμμετοχή των μαθητών, και ότι η προσαρμοσμένη κατανομή εργασιών μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη επίδοση των μαθητών. Σε ό,τι αφορά το συνεργατικό προγραμματισμό σε σύγκριση με τον ατομικό, η έρευνα έδειξε ότι ο συνεργατικός βελτιώνει το ποσοστό επιτυχίας των μαθητών στην επίτευξη των στόχων του μαθήματος και μειώνει το φόρτο εργασίας του καθηγητή. Τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τις παραπάνω έρευνες επιβεβαιώνουν την ανάγκη υποστήριξης της συνεργασίας στην ανάπτυξη λογισμικού και δείχνουν ότι τα σενάρια συνεργασίας αποτελούν έναν αποτελεσματικό υποστηρικτικό μηχανισμό γι’ αυτό το σκοπό.