Encopresis Treatment Outcome: Long-Term Follow-Up of 45 Cases

Rockney, Randy; McQuade, William; Days, Alison L.; Linn, Holly; Alario, Anthony J.

doi:10.1097/00004703-199612000-00002

Cited by 32 publications

(16 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…We noted that the cost of constipation among pediatric FGID patients increased by 221.5% from $3693 to $11 873 and the mean LoS only increased slightly from 2.1 to 2.3 days. This increase in cost may be related to the fact that inpatient disimpaction for severely constipated patients usually includes NG administration of lavage solutions . Interestingly, dyspepsia had the highest average cost of all pediatric FGIDs between 1997 and 2009.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Inpatient burden of childhood functional GI disorders in the USA: an analysis of national trends in the USA from 1997 to 2009

Park

Mikami

LeClair

et al. 2015

Neurogastroenterology Motil

View full text Add to dashboard Cite

BACKGROUND Functional Gastrointestinal Disorders (FGIDs) are among the most common outpatient diagnoses in pediatric primary care and gastroenterology. There is limited data on the inpatient burden of childhood FGIDs in the U.S. The aim of this study was to evaluate the inpatient admission rate, length of stay, and associated costs related to FGIDs from 1997–2009. METHODS We analyzed the Kids’ Inpatient Sample Database (KID) for all subjects in which constipation (ICD-9 codes: 564.0–564.09), abdominal pain (ICD-9 codes: 789.0–789.09), irritable bowel syndrome (IBS) (ICD-9 code: 564.1), abdominal migraine (ICD-9 code:346.80 and 346.81)dyspepsia (ICD-9 code: 536.8) or fecal incontinence (ICD-codes: 787.6–787.63) was the primary discharge diagnosis from 1997–2009. The KID is the largest publicly available all-payer inpatient database in the U.S., containing data from 2–3 million pediatric hospital stays yearly. KEY RESULTS From 1997–2009, the number of discharges with a FGID primary diagnosis increased slightly from 6,348,537 to 6,393,803. The total mean cost per discharge increased significantly from $6115 to $18,058 despite the length of stay remaining relatively stable. Constipation and abdominal pain were the most common FGID discharge diagnoses. Abdominal pain and abdominal migraine discharges were most frequent in the 10–14 year age group. Constipation and fecal incontinence discharges were most frequent in the 5–9 year age group. IBS discharge was most common for the 15–17 year age group. CONCLUSIONS AND INFERENCES Hospitalizations and associated costs in childhood FGIDs have increased in number and cost in the U.S. from 1997–2009. Further studies to determine optimal methods to avoid unnecessary hospitalizations and potentially harmful diagnostic testing are indicated.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Inpatient burden of childhood functional GI disorders in the USA: an analysis of national trends in the USA from 1997 to 2009

Park

Mikami

LeClair

et al. 2015

Neurogastroenterology Motil

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Ook Gumair (1990) besteedt in de gevalsbeschrijving van een 13-jarige jongen meer aandacht aan de multimodale behandeling door de schoolcounselor dan aan het leeftijdsvreemde karakter van de klacht. Zelfs de wat grootschaliger studies, zoals die van Kolko (1989) bij psychiatrisch gestoorde kinderen in de leeftijd van 5 tot 13 jaar of de nog grotere groepsstudies met een leeftijdsspreiding tot 15/16 jaar (Cox, Stuphen, Borowitz, Dickens & Singles, 1994;Cox, Stuphen, Ling, Quillian & Borowitz, 1996) en 18 jaar (Loening-Baucke, 1996;Rockney, McQuade, Days, Linn & Alario, 1996) gaan opvallend genoeg nergens op de leeftijdsspecifieke problemen van deze jongeren in. De typische gezinsproblematiek die Bemporad (1978) en Levowitz en Goldstein (1979) bijvoorbeeld al signaleerden, worden in het casuı¨s-tisch verslag van Shapiro en Henderson nauwelijks genoemd.…”

Section: Kenmerken Van Adolescenten Met Encopresisunclassified

Ontwikkeling en behandeling van encopresis bij adolescenten

Bosch¹,

Hoytema²

2000

PSIE

View full text Add to dashboard Cite

Encopresis is een typisch gedragsprobleem van kinderen, dat slechts sporadisch bij adolescenten gesignaleerd wordt. Aan de hand van literatuur en casuıstiek worden de typische kind-en gezinskenmerken van encopretici beschreven. Er blijkt een opvallend consistent beeld te bestaan van passiviteit en grote 'geslotenheid', niet alleen van de adolescent, maar ook van zijn gezin. Aan de hand van twee gevalsbeschrijvingen wordt een en ander geıllu-streerd. Therapeutisch impliceert de behandeling van encopresis bij adolescenten een directieve werkwijze die tot doel heeft de zelfwerkzaamheid te bevorderen. Met behulp van training in sociale vaardigheden moet de adolescent voorts een sociaal netwerk kunnen opbouwen. In de discussie wordt de hypothese van een gegeneraliseerde psychosociale ontwikkelingsachterstand bij deze adolescenten toegelicht en uitgewerkt. InleidingEncopresis is een typisch kinderprobleem dat met het ouder worden in frequentie afneemt en in de adolescentie nagenoeg verdwenen is (Bosch, 1995). Encopresis kan worden omschreven als 'een herhaaldelijk -al dan niet opzettelijk -defeceren op een daartoe niet bestemde plaats (meestal de kleding), hetgeen niet meer leeftijdsadequaat is en waar evenmin een (primair) organisch defect aan ten grondslag ligt ' (Bosch, 1984; DSM-IV, 1994 1 ). Encopresis wordt sporadisch in de puberteit gesignaleerd, al kan het in uitzonderlijke gevallen voorkomen dat de klachten zich gedurende deze levensfase voor het eerst manifesteren. Deze vorm van incontinentie is in de (late) adolescentie uitzonderlijk (Largo, Gianciaruso & Prader, 1978;Bosch, 1986). Bij volwassenen treft men encopresis vrijwel nooit meer aan (Bosch, 1995). Wel worden in de literatuur volwassenen beschreven die lijden aan chronische diarrhea en die fobisch benauwd zijn dit probleem buitenshuis niet te kunnen beheersen (zie Byrne, 1973;Hedberg, 1973). Deze klachten zijn echter van geheel andere aard dan encopresisproblematiek: het betreft eerder een paniekachtig controleverlies, gepaard gaande met sociaal-fobisch gedrag.Zowel fysieke en psychologische rijping als een adequate toilettraining zijn primaire vereisten om zindelijk te kunnen worden. Normaliter is aan die voorwaarden in de adolescentie ook voldaan. Voor jongere kinderen kan het van belang zijn de normale ontwikkelingssequentie waarin sphincter-(of sluitspier)controle bereikt wordt in de diagnostiek te betrekken. Relevante longitudinale studies (Brazelton, 1962; Largo e.a., 1978) toonden eenstemmig aan dat controle over de darmen (c.q. de faecale continentie) eerder bereikt wordt dan controle over de blaas (c.q. de urinale continentie). De belangrijkste conclusie die hieruit kan worden getrokken is dat bij een volledige beheersing van de blaas (met name dus de nachtelijke continentie) encopresis in feite niet meer kan worden toegeschreven aan een fysieke rijpingsachterstand. Wanneer een dergelijk probleem zich in de adolescentie nog voordoet, rest dus als verklaring een

show abstract

“…Although success criteria and population size and samples differ among studies, it is mostly indicated 30-50% remains symptomatic despite intensive medical treatment after 1-7 years follow-up [9,58,[77][78][79][80][81]. These findings reflect the necessity to develop and evaluate new treatments.…”

Section: Long-term Follow-upmentioning

confidence: 99%