Eğitim, elli yıl önce müfredatla ve sadece okullarla sınırlanmışken günümüzde hayat boyu öğrenme ile süreklilik arz eden bir konu haline gelmiştir. 1. sanayi devrimi döneminde eğitim sınıfın ortalamasına göre planlanırken günümüzde ise kişiselleştirilmiş ve her öğrenciye özel eğitim verilmesi planlanmaktadır. İş yapma şekillerinin değişmesi ve sanayi 4.0 ile birlikte artık “bilmek” yetmemekte “uygulamak” ön plana çıkmaktadır. Dolayısıyla gerek ilk ve orta öğrenim gerekse üniversite öğreniminde bugünün iş yapma biçimlerine uygun bir müfredat hazırlanması hâsıl olmuştur. Çünkü gelecekte medya endüstrisi, endüstri 4.0 ile bağlantılı olarak sadece bilen değil uygulayabilen bireyleri istihdam edecektir.
Bu çalışmada Türkiye’deki üniversitelerin çeşitli fakültelerinde yer alan yeni medya ve iletişim bölümlerinin müfredatları teknolojik formasyon açısından incelenerek müfredattaki derslerin teorik ve uygulamalı dersler yönünden araştırılması hedeflenmiştir. İletişim fakülteleri içinde yer alan gazetecilik ve radyo televizyon sinema bölümleri yıllardır eğitim verirken yeni medya bölümü, mazisi diğerleri kadar eski olmayan ve uygulamalı derslerin fazla olması beklenen bir bölümdür. Çalışmada yeni medya bölümü bu sebeple seçilmiştir.
Makalede öncelikle Türkiye’de üniversitelerin çeşitli fakültelerindeki yeni medya ya da yeni medya ve iletişim bölümlerinin dökümü yapılmıştır. Örneklem, 7 farklı ilden birer örneklem almak suretiyle gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın sonucuna göre devlet ve vakıf üniversiteleri bağlamında vakıf üniversiteleri lehine bir dengesizlik gözlemlenmektedir. Uygulamalı derslerin yapıldığı atölye, laboratuvar ve stüdyo olanakları üniversiteler arasında oldukça farklılık göstermektedir.