Europeanization and De‐europeanization in Uk Employment Policy: Changing Governments and Shifting Agendas

Abstract

This article analyses the UK's engagement with, and the subsequent impact of, the European Employment Strategy (EES). In doing so, it provides an example of the process of Europeanization under the Open Method of Coordination (OMC) in a Eurosceptic centralized polity. Under New Labour (1997–2010) the UK actively engaged to upload its preferences to the European political arena. At the national level, the UK experienced a process of Europeanization that was most evident in the cognitive and procedural dimensions. By contrast, during the coalition government the UK strategically withdrew from the EU governance process and reversed the procedural and cognitive shifts that had occurred under its predecessor. During the coalition government the UK therefore experienced a process of de‐Europeanization. The findings of the article highlight the limitations of OMC‐inspired Europeanization in a setting such as the UK.

Exploring Deeuropeanization

“…For Michal Romanowski and Waldemar Czachur Deeuropeanization is a process, of alteration of the foreign policy of EU member state in which the balance between the national and community (European) interests shifts towards the former (Romanowski, 2015) (Czachur, 2010). Copeland follows the same track, when acknowledging in Raagmaa's paper the idea of deeuropeanization, as a declaration of "the political establishment declaring that coherence with the EU is not a priority and that a different national interest exists" (Copeland, 2016). Thus defined, the process of deeuropeanization accents on the natural process of discontinuity of interests between the different levels of integration (in this case the Union and national one).…”

“…The point of reference in this case are not interests, but the process itself, in which the national policy becomes less European than it was (Yilmaz, 2016). As Copeland notices aptly, Deeuropeanization constitutes a process of withdrawal from a particular policy teamed with the conscious decision to reverse the impact of Europeanization (Copeland, 2016). Krasnodębski (2013) provides a relevant illustration of this conceptualization while arguing against the artificial nature of the integration process based on political engineering, which rejects "politics as an element of struggle, antagonism, competition and rivalry, overriding it with governance and meshing of interests."…”

“…Undoubtedly, the appearance of such process might have further implications leading to the weakening or dismantling of the dependencies/ties emerging in the process of Europeanization. In a similar vein, the process of withdrawal from a policy conducted by the EU is also a type of Deeuropeanization (Copeland, 2016). Such de-prioritization of the EU goals can be rooted in the democratically driven process of elite change.…”

De-Europeanisation of UK regulatory governance and the future UK–EU trade relationship

“…However, even these competences have not been wholly immune from EU regulatory principles and in judgments such as Watts 11 and Bidar, 12 the CJEU held that the non-discrimination principle in Article 18 TFEU, or the Citizenship provisions of Articles 20-22 TFEU must be applied to the delivery and consumption of public services. 13 Similarly, the Treaty provisions may apply, for example, the application of free movement and competition rules to sport or healthcare, even though the EU does not exercise direct legislative competence in the field. According to Armstrong, this ubiquitous effect of EU law has led to EU regulatory policy exhibiting 'highalthough not uniform-levels of Europeanisation and domestic regulatory policy has adapted to the impact of this Europeanisation'.…”

Wymiary deeuropeizacji

“…Jednym z wymiarów, w którym można zarysować deeuropeizację, jest interakcja między interesem europejskim a interesem narodowym� Dla M� Romanowskiego i W� Czachura deeuropeizacja to proces, w którym w polityce zagranicznej państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje zmiana proporcji między interesem wspólnotowym a narodowym na rzecz tego drugiego (Czachur, 2010;Romanowski, 2015)� Tym tropem podąża również stwierdzenie Copelanda, który w pracy Raagmaa dostrzega ideę deeuropeizacji jako deklarację politycznego establishmentu, że spójność z Unią Europejską nie jest priorytetem, oraz że istnieje inny interes narodowy (Copeland, 2016(Copeland, , s� 1124)� Tak zdefiniowana deeuropeizacja akcentuje naturalny proces przerwania ciągłości interesów między poszczególnymi szczeblami (w tym przypadku unijnym i narodowym)� Nie oznacza to jednak nierozwiązywalnego konfliktu między interesami, lecz oszacowanie korzyści płynących ze wspólnotowego i samodzielnego działania� Nie ma natomiast wątpliwości, że zaistnienie takiego procesu będzie równoznaczne z osłabianiem więzi powstałych w ramach procesu europeizacji� Deeuropeizacja może być również rozumiana jako proces wycofania się z realizowanej w ramach Unii Europejskiej polityki (Copeland, 2016(Copeland, , s� 1124)� Taka deprioretyzacja unijnych celów ma swoje źródła w zmianie politycznych elit na podstawie demokratycznego procesu� Punktem odniesienia w tym przypadku nie jest kwestia interesów, a sam proces, w którym polityka krajowa staje się mniej europejska niż była (Yilmaz, 2016)� Jak trafnie zauważa Copeland (2016), deeuropeizacja stanowi proces wycofania się z danej polityki, połączony ze świadomą decyzją o odwróceniu wpływu europeizacji (s� 1126)� Dobrym przykładem tego toku rozumowania jest argument Z� Krasnodębskiego (2013), obnażający sztuczność i inżynierię polityczną procesu europeizacji, która odrzucała "politykę, w której zawiera się element walki, antagonizmu, rywalizacji i władzy, zastępując ją zarządzaniem, uzgadnianiem interesów"� Skoro "Europa miała w przyszłości mówić jednym głosem� Europejskie unisono miało być wyrazem całkowitej harmonii dusz"� Właśnie proces odrzucania tego zniewolenia jest niczym innym jak deeuropeizacją, którą na podstawie rozważań Z� Krasnodębskiego można by określić jako powrót do wolności, definiowanej jako pluralizm myśli (s� 58)�…”