Rys. 1. Przykład kołnierzowego połączenia wielośrubowego• zbioru śrub, • kołnierzowego elementu łączonego, • warstwy stykowej znajdującej się pomiędzy elementem łą-czonym a ostoją.Dzięki takiemu podejściu każdy podukład może być modelowany i rozwijany oddzielnie.W niniejszej pracy przedstawiono kontynuację badań nad opisanym modelem, a jej celem jest rozwój modelowania podukładu śrub jako części układu wielośrubowego. Rozważania ograniczono do badania wpływu uproszczeń w modelu pojedynczego złącza śrubowego [11] na siły w śrubach w połączeniu obciążonym zewnętrznie siłą eksploatacyjną. Wszystkie analizy przeprowadzono w programie Midas NFX 2014 [20] służącym do obliczania układów liniowych i nieliniowych, obciążonych siłami statycznymi lub dynamicznymi.
Podstawy analizyJednym z ważnych zagadnień w przypadku połączenia śrubowego jest analiza obciążenia śrub tworzących to połą-czenie. Biorąc pod uwagę zależności wynikające z wykresu przeciwsobnego połączenia śrubowego, wartość obciążenia roboczego w śrubach F s można wyznaczyć ze wzoru [13]:(1) gdzie: F m -napięcie wstępne, F e -obciążenie zewnętrzne, e s -podatność śruby, e p -podatność kołnierza.Gdy śruby potraktuje się jako elementy liniowe, ich podatność można wyznaczyć w prosty sposób, np. podany w normie VDI 2230 [8]. Z kolei podatność elementów łączonych coraz częściej wyznacza się za pomocą MES, przy czym na ogół stosuje się następujące modele: