Παρουσιάζονται τα πρώτα αποτελέσματα της αναζήτησης νέων βαρέων, ουδετέρων μποζονίων στο πείραμα ATLAS, με τη χρήση της διάσπασής τους σε μιόνια (Z’ aμ+μ-). Τα αποτελέσματα αφορούν αφενός μεν τα πρώτα 42pb-1 των δεδομένων από συγκρούσεις πρωτονίων-πρωτονίων που συνελέγησαν κατά τη διάρκεια του 2010 στον επιταχυντή LHC του CERN και αφετέρου δεδομένα που συνελέγησαν μέσα στο 2011, συνολικής φωτεινότητας 1,21 fb-1. Αρχικά παρουσιάζεται μία θεωρητική εισαγωγή πάνω στα μοντέλα που προβλέπουν την ύπαρξη των νέων μποζονίων. Στη συνέχεια περιγράφεται ο ανιχνευτής του πειράματος και κατόπιν οι μέθοδοι ανακατασκευής μιονίων, η απόδοση του συστήματος και οι μέθοδοι μελέτης που χρησιμοποιούνται στην εργασία. Στο τελευταίο μέρος παρουσιάζεται η ανάλυση των πραγματικών δεδομένων. Περιγράφεται η διαδικασία επιλογής των ζευγών μιονίων και τα κριτήρια ποιότητας που εφαρμόζονται, τόσο στα πραγματικά δεδομένα, όσο και στα προσομοιωμένα δείγματα του σήματος και των διαδικασιών υποβάθρου. Βασικό υπόβαθρο είναι η διαδικασία Drell-Yan σε μιόνια, ενώ συνυπολογίστηκαν οι διαδικασίες ttbar, W+jets (όπου ένα jet ενδέχεται να αναγνωριστεί εσφαλμένα ως μιόνιο), η παραγωγή δι-μποζονίων (WW,WZ και ZZ) και τέλος οι QCD διαδικασίες bbbar και ccbar σε μιόνια. Τα επιλεχθέντα γεγονότα χρησιμοποιήθηκαν για να κατασκευαστούν οι κατανομές της αναλλοίωτης μάζας από τα ζεύγη μιονίων στα πραγματικά δεδομένα και στις διαδικασίες υποβάθρου. Με αυτό τον τρόπο εκτιμάται αν τα πραγματικά δεδομένα παρουσιάζουν παραγωγή γεγονότων πάνω από τα αναμενόμενα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Τα δεδομένα και των δύο ετών δεν έδειξαν παραγωγή γεγονότων επιπλέον των αναμενομένων. Με χρήση των δεδομένων του 2010, το όριο στη μάζα του Ζ’ υπολογίστηκε στα 874GeV/c2. Τα δεδομένα του 2011 επέκτειναν αυτό το όριο στα 1,682 TeV/c2 .