Aile, bireylerin psikolojik, duygusal ve manevi ihtiyaçlarının karşılandığı temel bir yapı taşıdır. Özellikle eşler arasındaki manevi doyum, aile içi huzurun sağlanmasında ve bireylerin yaşamdan tatmin olmasında önemli bir rol oynar. Bu bağlamda, eşler arasındaki manevi doyumun, genel yaşam doyumunu nasıl etkilediği merak uyandıran bir araştırma alanıdır. Bu çalışmada, ailede eşler arasında algılanan manevi doyum ile yaşam doyumu arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma 2024 yılında Çorum’da 402 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada “Eşler Arasında Algılanan Manevi Doyum Ölceği” ve “Yaşam Doyumu Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre katılımcıların hem ailede eşler arasında manevi doyum hem de yaşam doyumu algılarının yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Ailede eşler arasında algılanan manevi doyum ölçeğinin tüm faktörlerinde gruplar arasında anlamlı düzeyde farklılık olduğu; diğerkâmlık faktöründe kadınlar lehine diğer dört faktörde ise erkekler lehine olduğu ortaya çıkmıştır. 21-34 yaş grubundaki katılımcıların manevi doyum düzeylerinin diğer yaş grubundaki katılımcılara göre yüksek olduğu görülmüştür. Eğitim durumu ve evlenme yaşı manevi doyuma ve yaşam doyumuna etki etmezken, algılanan yüksek ekonomik düzeyin alt gruba göre yaşam doyumunu arttırdığı tespit edilmiştir. Evlilik süresinin eşler arasındaki manevi doyumu etkileyen faktörlerden biri olduğu ve evlilik süresi 0-5 yıl olan katılımcıların manevi doyumunun daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Ancak çocuk sahibi olmanın ise eşler arasındaki manevi doyumu düşürdüğü görülmüştür. Araştırmada ailede eşler arasındaki manevi doyum ve yaşam doyumu arasında pozitif yönde, anlamlı ve genel olarak orta düzeyde bir ilişkinin olduğu diğer bir ifadeyle manevi doyumun yüksek olmasının yaşam doyumunu da olumlu etkilediği tespit edilmiştir. Dolayısıyla eşler arasındaki manevi doyumun, bireylerin yaşam kalitesini ve genel mutluluğunu arttırdığı söylenebilir.