Examining the Efficacy of Parent–Child Interaction Therapy with Children on the Autism Spectrum

Masse, Joshua J.; McNeil, Cheryl B.; Wagner, Stephanie; Quetsch, Lauren B.

doi:10.1007/s10826-016-0424-7

Cited by 75 publications

(41 citation statements)

References 49 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…The improvement of the ability of caregivers becomes an extremely significant variable in nursing children with ARFID by considering some causing factors such as genetic-biological factor, environment, psychological stress, mother and family factor, and interaction between mother and child (Frank, Roubal, Breitzer, & Godin, 2016;Masse, McNeil, Wagner, & Quetsch, 2016;Shumaker, Ockene, & Riekert, 2009). Very strong environment influence will disturb the balance of behavioral system and will threaten one's stability in behaving (Dovey, Isherwood, Aldridge, & Martin, 2015;Sidor, Fischer, Eickhorst, & Cierpka, 2013;Yoo, Popp, & Robinson, 2014).…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Role of Community Nurses in Improving Caregivers' Ability in Caring Children with ARFID (Avoidant Restrictive Food Intake Disorder)

Prasetyo¹,

Wardojo²,

Pratiwi³

2017

Proceedings of the Health Science International Conference (HSIC 2017)

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Role of Community Nurses in Improving Caregivers' Ability in Caring Children with ARFID (Avoidant Restrictive Food Intake Disorder)

Prasetyo¹,

Wardojo²,

Pratiwi³

2017

Proceedings of the Health Science International Conference (HSIC 2017)

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…OSB olan çocukların eğitiminde NGG kardeşlerin yer alması ile bu çocuklar, uygun sosyal davranışlarda bulunmayı ve kardeşleriyle etkileşim kurmayı öğrenmekte, bu becerileri farklı ortamlara ve kişilere genelleyebilmektedirler (Tsao & McCabe, 2010). NGG çocuğun da OSB olan kardeşiyle etkileşim kurmayı öğrenmesi, etkileşim sırasında yaşanan hayal kırıklığını ve stresi azaltabilmektedir (Masse, McNeill, Wagner & Quetsch, 2016). Böylece NGG çocuk, OSB olan kardeşinin olumlu özelliklerini keşfedebilmekte ve geçmişe göre kardeşini kendine daha yakın hissedebilmektedir (Kryzak, 2015).…”

unclassified

Sibling Participation in Interventions for Children with Autism Spectrum Disorder: A Systematic Review

Gökçe¹,

Kürkçüoğlu²

2019

Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) olan çocuğa kardeş aracılığıyla sunulan müdahalelerin etkililiğini sınayan pekçok araştırmanın yanı sıra 2012 yılına kadar olan araştırmaları inceleyen farklı derleme çalışmaları bulunmaktadır. Ancak alanyazında konuya ilişkin daha güncel sistematik bir derleme çalışmasına rastlanmamaktadır. Bu çalışmanın amacı, OSB olan çocuklara kardeşleri aracılığıyla sunulan müdahalelerin etkisini sınayan çalışmaları demografik, yöntemsel ve bulgu değişkenleri açısından inceleyerek kapsamlı bir betimsel analiz yapmaktır. Belirlenen veri tabanlarında anahtar kelimeler kullanılarak yapılan ilk taramada 166, kaynakçaların gözden geçirilmesi yoluyla sekiz çalışmaya ulaşılarak toplam 174 çalışma ele alınmıştır. Bu çalışmalar, dâhil etme ölçütleri olarak 1977-2018 yılları arasında hakemli dergilerde İngilizce ve Türkçe dillerinden biri ile yayımlanması, tek denekli araştırma modelleri ile desenlenmesi, katılımcılardan en az birinin OSB tanısının olması ve kardeşlerin aktif katılımcı olarak yer alması açısından incelenmiştir ve 16 çalışma araştırma kapsamına alınmıştır. Araştırmanın sonucunda normal gelişim gösteren (NGG) kardeşlerin eğitici olduğu çalışmalarda OSB olan kardeşlerine hedeflenen becerileri başarıyla öğrettikleri bulgusuna ulaşılmıştır. Ancak müdahalelerde kullanılan eğitim paketlerinin benzer ve farklı öğelerden oluştuğu ve öğretim sürelerinin değişkenlik gösterdiği dikkat çekmektedir. Araştırmadan elde edilen bulgular tartışılarak ileri araştırmalara yönelik önerilerde bulunulmaktadır.

show abstract

“…PCIT was designed to be used with preschoolers with disruptive behavior disorders. It has also been found effective with families who have experienced physical abuse (Chaffin, Funderburk, Bard, Valle, & Gurwitch, 2011) and has been adapted for and studied with various other populations (e.g., Lyon et al, 2009;Masse, McNeil, Wagner, & Quetsch, 2016;McDiarmid & Bagner, 2005;Pincus, Eyberg, & Choate, 2005). Future studies should continue to test the effectiveness of PCIT with other populations and determine which populations it is effective for so that inclusion and exclusion criteria can be determined and communicated for use in community settings.…”

Section: Future Researchmentioning

confidence: 99%

Attrition in parent-child interaction therapy

Liebsack¹

View full text Add to dashboard Cite

Attrition is a significant problem in child psychotherapy (De Haan, Boon, De Jong, Hoeve, & Vermeiren, 2013) and has serious implications. These include limited effectiveness of interventions for mental and behavioral health problems and decreases in staff productivity, access to services, and the number of people an agency can serve (Barrett et al., 2008). Predictors of attrition include those at the client, family, therapist, and treatment levels. The current study investigated the pattern of and variables associated with attrition in Parent-Child Interaction Therapy (PCIT), an evidence-based parent training program for families with young children (ages 2.5-to 7-years-old) with disruptive behavior disorders. Client-(i.e., child gender, child minority status, intensity of externalizing behavior); parent-(i.e., parent income, parent-to-child ratio, depression symptoms); and treatment-level (wait time for treatment, parent satisfaction with PCIT, therapist satisfaction with PCIT) variables; and competing activities and life stressors were examined. The sample of 134 parent-child dyads and 36 therapists recruited from 21 licensed psychiatric outpatient clinics across one state were part of a larger study (RO1 MH09750; A Statewide Trial to Compare Three Training Models for Implementing an EBT; PI: Herschell). The current study found an attrition rate of 73%. Families were more likely to leave early in treatment, with 53% of families leaving therapy after attending six or fewer sessions. Hierarchical Linear Modeling was used to examine predictors. Lower income, a smaller ratio of parents to children, longer wait time for PCIT, more reported life stressors and obstacles, and lower parent satisfaction with PCIT were all significantly associated with attrition. Qualitative data regarding additional therapist-reported reasons for attrition are reported. Limitations, suggestions for future research, and clinical implications are discussed.

show abstract

Examining the Efficacy of Parent–Child Interaction Therapy with Children on the Autism Spectrum

Cited by 75 publications

References 49 publications

Role of Community Nurses in Improving Caregivers' Ability in Caring Children with ARFID (Avoidant Restrictive Food Intake Disorder)

Role of Community Nurses in Improving Caregivers' Ability in Caring Children with ARFID (Avoidant Restrictive Food Intake Disorder)

Sibling Participation in Interventions for Children with Autism Spectrum Disorder: A Systematic Review

Attrition in parent-child interaction therapy

Contact Info

Product

Resources

About