Excavations at Zakro, Crete

Abstract

Excavations were undertaken by me on behalf of the Cretan Exploration Fund in the spring of 1901, in pursuance of a programme for exploring the Eteocretan country. Primitive remains had been noted in the Zakro district, by Captain Spratt in 1852, and been more fully described by Prof. F. Halbherr in the Antiquary for 1892 (p. 153). They were visited later by others, notably Prof. L. Mariani in 1893. Mr. A. J. Evans in 1894 and 1896 visited the upper valley, and besides giving a short account of what he saw in the Academy (July 4, 1896), preserved very full notes made on the spot. When a coastal site in East Crete was desired, he recommended these remains, near a natural port, the last on the directest sea-route from the Aegean to the Cyrenaic shore, to my attention.

The Double-Axe: A Contextual Approach to the Understanding of a Cretan Symbol in the Neopalatial Period

“…218; Knossos : Northwest House , 3 Double‐Axes with 4 daggers and a sword, Evans 1928, 629, fig. 392; Zakros : Hogarth's House C , 2 Double‐Axes with 3 daggers, one of which had gold rivets, Hogarth 1900–01, 134, fig. 46.…”

Ενδοκοινοτική Οργάνωση Και Οικονομία Των Αστικών Θέσεων Της Κρήτης Κατά Τη Νεοανακτορική Περίοδο

“…Παρά τη δύσκολη πρόσβαση από ξηράς, η θέση προσφέρεται ιδανικά για μία λιμενική εγκατάσταση, καθώς η προστασία που παρέχει η διαμόρφωση του φυσικού περιβάλλοντος από τους έντονους ανέμους που πνέουν στην περιοχή, επιτρέπει τον ασφαλή ελλιμενισμό των πλοίων στον όρμο σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. (Hogarth 1901a(Hogarth , 121 και Πλάτων 1974. (1961)(1962)(1963) (Πλάτων 1961, 216-9 και 1962, 143-6 και 1963, 160-2).…”

“…35). Στον βόρειο τοίχο του υπάρχει διπλό άνοιγμα 160 , εν είδει δίδυμου παραθύρου 161 (Πλάτων 1969, 220 και 1970, 244), το οποίο εξυπηρετούσε αφενός την επικοινωνία με το γειτονικό χώρο Ο του Κτηρίου H του Hogarth, αφετέρου το φωτισμό των χώρων (Πλάτων 1970, 244 (Πλάτων 1969, 220 και 1970, 244), η θύρα που ανοιγόταν στο βόρειο τμήμα του ανατολικού τοίχου του ίδιου δωματίου (Πλάτων 1970, 245), καθώς επίσης και η ύπαρξη του στενού και επιμήκους διαδρόμου Ι, ο οποίος εξυπηρετούσε στην επικοινωνία των δύο κτηρίων 163 (Πλάτων 1971, 253, 261 (Πλάτων 1970, 238-45 και 1971, 261-3), ενώ αυτό είχε ερευνηθεί ατελώς και αποσπασματικά και από τον David Hogarth στις αρχές του προηγούμενου αιώνα (Hogarth 1901a(Hogarth και Πλάτων 1970 (Πλάτων 1970, 238).…”

“…Ο δυτικός τοίχος του χώρου Ο ήταν αρκετά παχύς, ώστε να αποτελεί τον εξωτερικό τοίχο του κτηρίου (Πλάτων 1970, 244). Ωστόσο, δυτικά αυτού εντοπίστηκαν οι βοηθητικοί χώροι Υ και Φ, οι οποίοι πιθανώς να λειτούργησαν ως εργαστήρια (Πλάτων 1971, 262 (1900)(1901)) (Hogarth 1901a). Οι εργασίες επαναλήφθηκαν, προκειμένου αυτό να αποκαλυφθεί στο σύνολό του, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 (Πλάτων 1970, 227-33 και 1971, 265-6).…”

“…(Πλάτων 2000β, 56), πήρε την ονομασία του από τον λοξό προσανατολισμό του σε σχέση με το ανάκτορο (Πλάτων 1967, 187). Το νότιο τμήμα του οικοδομήματος ερευνήθηκε αποσπασματικά το 1901 από τον David Hogarth (Hogarth 1901a(Hogarth και Πλάτων 1968, ενώ συστηματικά ανασκάφθηκε κατά την τριετία 1967-1969 (Πλάτων 1967, 187-9 και 1968, 174-80 και 1969, 226-9) (εικ. 43).…”