Search citation statements
Paper Sections
Citation Types
Year Published
Publication Types
Relationship
Authors
Journals
Στη διατριβή μου ερευνώ τη φύση των επιρρηματικών ρηματικών προθημάτων πολυ-, παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, καρα-, ψιλο-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, χαζο-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- της Νέας Ελληνικής. Υποστηρίζω ότι οι συγκεκριμένοι δεσμευμένοι τροποποιητές βαθμού, οι οποίοι εμφανίζονται σε προ-ρηματική θέση, έχουν αξιολογητικά συστατικά που σχετίζονται με την άποψη του ομιλητή σχετικά με το προτασιακό περιεχόμενο, καθώς και ιδιότητες πολικότητας.Οι ιδιότητες της σημασίας, της συνένωσης, της ουσιαστικοποίησης, της απαλοιφής φωνήεντος, και της μετατόπισης τόνου διακρίνουν συντακτικά τα επιρρηματικά προθήματα από τα απλά προθήματα, την άλλη κατηγορία δεσμευμένων στοιχείων που επιδεικνύουν ρηματική μορφολογία. Παρουσιάζω μια νέα συντακτική ανάλυση για τη θέση βάσης των ρηματικών προθημάτων που αποτυπώνει τις ιδιότητές τους υποστηρίζοντας ότι τα απλά προθήματα εισάγονται στη θέση Προθ[εση] στον Χαρακτηριστή της Ρηματικής Φράσης, ενώ τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα εισάγονται στη θέση Επιρ[ρημα] του Χαρακτηριστή Λειτουργικών Φράσεων. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και άλλα στοιχεία τα οποία μπορούν να είναι τμήμα του ρηματικού συνθέτου, όπως η παρελθοντική αύξηση ε-, προτείνω ότι ο σχηματισμός των προθηματοποιημένων ρηματικών συνθέτων της Νέας Ελληνικής υπόκειται σε τρεις μηχανισμούς, ήτοι Γενικευμένης Μετακίνησης Κεφαλής (Generalized Head Movement) (Arregi & Pietraszko 2018, 2019), Συγχώνευσης (Merger) (Matushansky 2006, Harizanov 2014, Martinović 2019), and Διπλασιασμού (Doubling).Σύμφωνα με την (Μη-)Αληθειακή Θεωρία της Πολικότητας (Giannakidou 1994, 1997, 1998, 2001, και επομ.), το δεσμευμένο μόρφημα πολυ- λειτουργεί ως ισχυρό Στοιχείο Αρνητικής Πολικότητας (Negative Polarity Item, ΝΡΙ) εμφανιζόμενο μόνο σε αντι-αληθειακά περιβάλλοντα. Η νομιμοποίησή του πραγματοποιείται μόνο τοπικά και επιτυγχάνεται συντακτικά μέσω Συμφωνίας (Chomsky 2000, 2001).Υποστηρίζω ότι η παρουσία των ρηματικών προθημάτων παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, καρα-, ψιλο-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, χαζο-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- περιορίζεται σε αληθειακά περιβάλλοντα, και ότι είναι δεσμευμένα Στοιχεία Καταφατικής Πολικότητας (Positive Polarity Items, PPIs). Παρουσιάζω περισσότερα στοιχεία για την κατανομή τους δείχνοντας ότι εμπίπτουν στην κατηγορία των ασθενών PPIs έχοντας περισσότερη ευελιξία προς τους μη-αληθειακούς τελεστές και διαφεύγουν της εμβέλειας των αντι-αληθειακών τελεστών. Η ευαισθησία πολικότητάς τους περιέχεται αποτελεσματικά στις έννοιες της δέσμευσης του ομιλητή και της υποκειμενικότητας, διατυπωμένες εντός της (Μη-)Αληθειακής Θεωρίας της Πολικότητας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μη-αληθειακά περιβάλλοντα όπου η αλήθεια μιας πρότασης μπορεί να αμφισβητείται από τον ομιλητή.Ισχυρίζομαι ότι τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα της Νέας Ελληνικής έχουν επίσης αξιολογητικές ιδιότητες. Δείχνω ότι τα στοιχεία παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- είναι επιτατικά μορφήματα: διακρίνονται σε ενισχυτές (boosters) (παρα-, υπερ-, και καλο-) δηλώνοντας υψηλό βαθμό σε μία κλίμακα, και σε μεγιστοποιητές (maximizers) (κατα-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο-) δηλώνοντας τα ανώτατα όρια σε μια κλίμακα βαθμού.Αντιθέτως, τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα πολυ-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, και χαζο-, τα οποία εκφράζουν μετριασμό, είναι τροποποιητές διαβάθμισης που εμπίπτουν κυρίως στην κατηγορία των ελαχιστοποιητών. Οι διαφορετικές λειτουργίες των επιρρηματικών αυτών στοιχείων προσδιορίζονται φορμαλιστικά σε μια ενοποιημένη σημασιολογική ανάλυση αντιμετωπίζοντας τα όχι ως μεμονωμένα στοιχεία, αλλά καλύτερα ως σημασιολογικές κατηγορίες. Επιπρόσθετα, τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα της Ελληνικής επιδεικνύουν συμπεριφορά όμοια με εκείνη των μετα-γλωσσικών συγκριτικών: έχουν μια συμπεριφορά προτίμησης με ένα συστατικό έκφρασης αρνητικότητας.Η παρούσα έρευνα σχετικά με την προ-ρηματική μορφολογία της Νέας Ελληνικής εγείρει το ενδιαφέρον εξαιτίας των ιδιοτήτων αξιολόγησης και πολικότητας που δεν είχαν προσδιοριστεί ως σήμερα.
Στη διατριβή μου ερευνώ τη φύση των επιρρηματικών ρηματικών προθημάτων πολυ-, παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, καρα-, ψιλο-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, χαζο-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- της Νέας Ελληνικής. Υποστηρίζω ότι οι συγκεκριμένοι δεσμευμένοι τροποποιητές βαθμού, οι οποίοι εμφανίζονται σε προ-ρηματική θέση, έχουν αξιολογητικά συστατικά που σχετίζονται με την άποψη του ομιλητή σχετικά με το προτασιακό περιεχόμενο, καθώς και ιδιότητες πολικότητας.Οι ιδιότητες της σημασίας, της συνένωσης, της ουσιαστικοποίησης, της απαλοιφής φωνήεντος, και της μετατόπισης τόνου διακρίνουν συντακτικά τα επιρρηματικά προθήματα από τα απλά προθήματα, την άλλη κατηγορία δεσμευμένων στοιχείων που επιδεικνύουν ρηματική μορφολογία. Παρουσιάζω μια νέα συντακτική ανάλυση για τη θέση βάσης των ρηματικών προθημάτων που αποτυπώνει τις ιδιότητές τους υποστηρίζοντας ότι τα απλά προθήματα εισάγονται στη θέση Προθ[εση] στον Χαρακτηριστή της Ρηματικής Φράσης, ενώ τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα εισάγονται στη θέση Επιρ[ρημα] του Χαρακτηριστή Λειτουργικών Φράσεων. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και άλλα στοιχεία τα οποία μπορούν να είναι τμήμα του ρηματικού συνθέτου, όπως η παρελθοντική αύξηση ε-, προτείνω ότι ο σχηματισμός των προθηματοποιημένων ρηματικών συνθέτων της Νέας Ελληνικής υπόκειται σε τρεις μηχανισμούς, ήτοι Γενικευμένης Μετακίνησης Κεφαλής (Generalized Head Movement) (Arregi & Pietraszko 2018, 2019), Συγχώνευσης (Merger) (Matushansky 2006, Harizanov 2014, Martinović 2019), and Διπλασιασμού (Doubling).Σύμφωνα με την (Μη-)Αληθειακή Θεωρία της Πολικότητας (Giannakidou 1994, 1997, 1998, 2001, και επομ.), το δεσμευμένο μόρφημα πολυ- λειτουργεί ως ισχυρό Στοιχείο Αρνητικής Πολικότητας (Negative Polarity Item, ΝΡΙ) εμφανιζόμενο μόνο σε αντι-αληθειακά περιβάλλοντα. Η νομιμοποίησή του πραγματοποιείται μόνο τοπικά και επιτυγχάνεται συντακτικά μέσω Συμφωνίας (Chomsky 2000, 2001).Υποστηρίζω ότι η παρουσία των ρηματικών προθημάτων παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, καρα-, ψιλο-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, χαζο-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- περιορίζεται σε αληθειακά περιβάλλοντα, και ότι είναι δεσμευμένα Στοιχεία Καταφατικής Πολικότητας (Positive Polarity Items, PPIs). Παρουσιάζω περισσότερα στοιχεία για την κατανομή τους δείχνοντας ότι εμπίπτουν στην κατηγορία των ασθενών PPIs έχοντας περισσότερη ευελιξία προς τους μη-αληθειακούς τελεστές και διαφεύγουν της εμβέλειας των αντι-αληθειακών τελεστών. Η ευαισθησία πολικότητάς τους περιέχεται αποτελεσματικά στις έννοιες της δέσμευσης του ομιλητή και της υποκειμενικότητας, διατυπωμένες εντός της (Μη-)Αληθειακής Θεωρίας της Πολικότητας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μη-αληθειακά περιβάλλοντα όπου η αλήθεια μιας πρότασης μπορεί να αμφισβητείται από τον ομιλητή.Ισχυρίζομαι ότι τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα της Νέας Ελληνικής έχουν επίσης αξιολογητικές ιδιότητες. Δείχνω ότι τα στοιχεία παρα-, καλο-, υπερ-, κατά-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο- είναι επιτατικά μορφήματα: διακρίνονται σε ενισχυτές (boosters) (παρα-, υπερ-, και καλο-) δηλώνοντας υψηλό βαθμό σε μία κλίμακα, και σε μεγιστοποιητές (maximizers) (κατα-, σκυλο-, χιλιο-, και μυριο-) δηλώνοντας τα ανώτατα όρια σε μια κλίμακα βαθμού.Αντιθέτως, τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα πολυ-, μισο-, κουτσο-, ψευτο-, και χαζο-, τα οποία εκφράζουν μετριασμό, είναι τροποποιητές διαβάθμισης που εμπίπτουν κυρίως στην κατηγορία των ελαχιστοποιητών. Οι διαφορετικές λειτουργίες των επιρρηματικών αυτών στοιχείων προσδιορίζονται φορμαλιστικά σε μια ενοποιημένη σημασιολογική ανάλυση αντιμετωπίζοντας τα όχι ως μεμονωμένα στοιχεία, αλλά καλύτερα ως σημασιολογικές κατηγορίες. Επιπρόσθετα, τα επιρρηματικά ρηματικά προθήματα της Ελληνικής επιδεικνύουν συμπεριφορά όμοια με εκείνη των μετα-γλωσσικών συγκριτικών: έχουν μια συμπεριφορά προτίμησης με ένα συστατικό έκφρασης αρνητικότητας.Η παρούσα έρευνα σχετικά με την προ-ρηματική μορφολογία της Νέας Ελληνικής εγείρει το ενδιαφέρον εξαιτίας των ιδιοτήτων αξιολόγησης και πολικότητας που δεν είχαν προσδιοριστεί ως σήμερα.
Polysemy is defined as a multiplicity of related meanings connected by a single linguistic form. Polysemy can be understood in relation to both homonymy and contextual variation. Homonymy presents unrelated inventories of meanings connected by a given form, while contextual variation describes meanings that can be attributed to the effects of context. Polysemy borders on both homonymy and contextual variation, and the boundaries between these three phenomena may be indistinct. Polysemy is recognized as a network of meanings structured via various kinds of association, such as metaphor and metonymy. This entry provides concrete examples of such semantic networks connected with affixes. Two systems of affixation illustrate the polysemy of affixes: Russian aspectual prefixes and Czech derivational suffixes. Polysemy is the norm in both systems, and individual affixes are singled out for more detailed analysis. Each Russian prefix expresses a prototypical ‘path’ or trajectory in combination with motion verbs, and these meanings are variously extended when prefixes are combined with other verbs. Together the meanings form a radial category network. The meanings of Czech derivational suffixes are characterized by metonymy patterns such as action for agent , and each suffix has a profile of metonymy patterns that are also related to one another. In addition to presenting these two case studies, I suggest possible future venues for research on the typological and empirical extent of the polysemy of affixes. The examination of entire systems of polysemous affixes can facilitate typological comparisons across languages. Corpus‐based analyses of type and token frequencies of polysemous affixes and of the relative frequencies of their meanings can shed light on the empirical extent of the phenomenon and help to identify its most common patterns.
Derivational morphology is an umbrella term used for concatenative and non-concatenative processes for the formation of new lexemes. In Modern Greek, derivational morphology is one of the major morphological processes along with compounding and inflection. In recent years, research on derivational morphology has evolved rapidly. We present here the state-of-the-art on the recent advances in the derivational morphology of Modern Greek. First, we present affixational derivation by focusing on the main features of the derivational affixes used in Modern Greek and then we present the non-concatenative derivational processes. We also discuss the main theoretical issues related to derivational morphology, that is, constraints, competition and productivity of derivational patterns, and the main theoretical approaches to Modern Greek derivational structures. Finally, we present some general themes of derivational morphology, including the relationship between derivation and other morphological processes and the role of derivational morphology in scientific terminology, language teaching/lexicography and psycholinguistics. We aim to contribute to better understanding of how morphology works by highlighting the potential of research on derivational morphology in Modern Greek.
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.
customersupport@researchsolutions.com
10624 S. Eastern Ave., Ste. A-614
Henderson, NV 89052, USA
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.
Copyright © 2024 scite LLC. All rights reserved.
Made with 💙 for researchers
Part of the Research Solutions Family.