“…Batı medeniyetinin temsilcileri olan ülkelerdeki (A.B.D., Kanada, Birleşik Krallık, Avustralya, Yeni Zelanda, Belçika, Portekiz, Norveç ve Malta) araştırma bulguları, paylaşılan liderliğe Oryantal veya Uzak Doğu medeniyeti temsilcilerinden (Iran, Pakistan, Tayvan, Tayland, Çin, Vietnam, Hong Kong, Singapur ve Güney Kore) daha olumlu bakıldığını göstermektedir (Abrahamsen vd., 2015;Arrowsmith, 2007;Harris ve Townsend, 2007;Hulpia vd., 2009;2011;Moller vd., 2005;Ritchie ve Woods, 2007). Buna karşın, Uzak Doğu ülkeleri olan Çin (Mercer ve Ri, 2006;Law, 2011), Singapur (Ng Foo Seong ve Ho, 2012) ve Tayvan'da (Chang, 2011) yapılan araştırmalarda formal liderler geleneksel olarak otorite figürü olarak kabul edildiği görülmüştür. Okulların hiyerarşik bağlamı nedeniyle öğretmenlerin hatta orta derece yöneticiler olan bölüm başkanlarının dahi etkisinin atanmış liderlerin gölgesinde kaldığını ortaya koymuştur.…”