Τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (ΜΔΣ) είναι κλωνικά νοσήματα των αρχέγονων αιμοποιητικώνκυττάρων με αυξημένο κίνδυνο εξέλιξης σε οξεία μυελογενή λευχαιμία (ΟΜΛ). Περίπου το 50% τωνπεριπτώσεων εμφανίζει ανευπλοειδία τη στιγμή της διάγνωσης, εύρημα ενδεικτικό χρωμοσωμικήςαστάθειας, της οποίας πιθανός υποκείμενος μηχανισμός αποτελεί η δημιουργία θραύσης στηδιπλή έλικα του DNA. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η έκφραση των κύριωνπρωτεϊνών του μηχανισμού απόκρισης σε βλάβες του DNA, ο οποίος ενεργοποιείται από τηθραύση της διπλής έλικας του DNA, σε κύτταρα του μυελού των οστών ενηλίκων με de novo ΜΔΣ.Τα επίπεδα των pNBS1, pATM και γH2AX μετρήθηκαν ανοσοϊστοχημικά σε οστεομυελικές βιοψίεςαπό 74 ασθενείς με de novo ΜΔΣ, 15 με de novo ΟΜΛ και 20 με αντιδραστικού τύπου ιστολογία. Ταεπίπεδα έκφρασης ήταν σαφώς αυξημένα τόσο στα ΜΔΣ όσο και στις ΟΜΛ σε σύγκριση με τουςαντιδραστικούς μυελούς. Επιπροσθέτως, διέφεραν σημαντικά μεταξύ των διαφόρωνυποκατηγοριών των ΜΔΣ (αυξημένα στα υψηλού κινδύνου σε σχέση με τα χαμηλού κινδύνουΜΔΣ). Βρέθηκε επίσης μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων των πρωτεϊνών απόκρισηςσε βλάβη του DNA και του ποσοστού των βλαστών, του ανώμαλου καρυότυπου και του IPSS.Αυξημένη έκφραση των pNBS1 και γH2AX κατείχε μια σημαντικά αρνητική προγνωστική σημασίαγια την ολική επιβίωση των ασθενών με ΜΔΣ, ενώ το pNBS1 βρέθηκε ότι αποτελεί έναν ανεξάρτητοδείκτη κακής πρόγνωσης.Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι μόρια κλειδιά του μονοπατιού της απόκρισης σε βλάβες του DNAεκφράζονται στην ενεργοποιημένη τους μορφή στα ΜΔΣ και στις ΟΜΛ, ενώ η πρωτεΐνη pNBS1αποτελεί σημαντικό προβλεπτικό παράγοντα της επιβίωσης στα ΜΔΣ και ως εκ τούτου μπορείπιθανώς να χρησιμοποιηθεί τόσο ως κλινικός δείκτης όσο και ως θεραπευτικός στόχος.