Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych wytycznych dotyczących analizy oraz interpretacji zapisu badań elektromiograficznych krtani (laryngeal electromyography, LEMG) wraz z przeglądem głównych nurtów zastosowania EMG w praktyce otolaryngologiczno--foniatrycznej. Obecnie obowiązujące wytyczne zostały opracowane przez American Academy of Otolaryngology -Head and Neck Surgery w 2009 roku i przez European Laryngological Society w roku 2012. W zaleceniach obu towarzystw naukowych postuluje się zaadaptowanie i włączenie LEMG do standardowej praktyki klinicznej na oddziałach laryngologicznych. Działanie European Laryngological Society na rzecz rozwoju LEMG zaowocowało organizacją (od 2014 roku) cyklicznych warsztatów doszkalających i powstaniem strony internetowej www.lemg.org, skupiającej osoby zainteresowane problematyką neurofizjologii krtani. Standardy interpretacji zapisu badania elektromiograficznego obejmują ocenę jakościowąrozpoznanie i opis takich wzorców, jak aktywność wkłucia, aktywność spontaniczna, fibrylacje, dodatnie fale ostre, polifazje, fascykulacje, ciągi wyładowań. Wzorzec rekrutacji jednostek ruchowych oceniany jest podczas zadań fonacyjnych i niefonacyjnych. Analiza literatury przedmiotu wskazuje na istnienie czterech głównych obszarów wykorzystania LEMG w praktyce otolaryngologiczno-foniatrycznej. Są to: ocena zaburzenia ruchomości fałdu głosowego, badania nad fizjologią mięśni krtani, monitorowanie śródoperacyjne nerwów krtaniowych oraz monitorowanie aktywności mięśni krtani za pomocą elektromiografii powierzchniowej. Środowiska naukowe podkreślają znaczenie LEMG jako elementu standardów diagnostyki otolaryngologicznofoniatrycznej i czynią starania, aby badanie to było szerzej stosowane. Autorzy aktualnych zaleceń zachęcają do ciągłego rozwoju metody. Dalsza perspektywa rozwojowa zakłada poszukiwanie odpowiednich parametrów obiektywizujących i zmianę wytycznych, które obecnie odnoszą się jedynie do jakościowej oceny wyników badania.