2012
DOI: 10.1177/1090820x11430683
|View full text |Cite
|
Sign up to set email alerts
|

Facelift and Patterns of Lymphatic Drainage

Abstract: Based on the results of this study, it appears that the extent of facial dissection, rather than the depth, is the most significant factor in postoperative edema.

Help me understand this report

Search citation statements

Order By: Relevance

Paper Sections

Select...

Citation Types

0
1
0
1

Year Published

2013
2013
2024
2024

Publication Types

Select...
5
2

Relationship

0
7

Authors

Journals

citations
Cited by 11 publications
(2 citation statements)
references
References 22 publications
0
1
0
1
Order By: Relevance
“…Subtotal recovery of lymphatic pathways is usually delayed; it occurs within 3 months and complete return to baseline drainage pattern occurs only after 6 months. 13 On the other hand, all minimally invasive short incision techniques could be criticized for being limited in the degree and quality of rejuvenation that could be achievable. 14 In 1999, Saylan 2,15 described the ''S'' lift, the first short-scar facelift technique with a modified SMAS plication in a purse-string fashion suspending the lower facial tissues with fixation to the periosteum of the zygomatic bone.…”
mentioning
confidence: 99%
“…Subtotal recovery of lymphatic pathways is usually delayed; it occurs within 3 months and complete return to baseline drainage pattern occurs only after 6 months. 13 On the other hand, all minimally invasive short incision techniques could be criticized for being limited in the degree and quality of rejuvenation that could be achievable. 14 In 1999, Saylan 2,15 described the ''S'' lift, the first short-scar facelift technique with a modified SMAS plication in a purse-string fashion suspending the lower facial tissues with fixation to the periosteum of the zygomatic bone.…”
mentioning
confidence: 99%
“…գործոններից մեկն է [3][4][5][6][7]: Հայտնի ավստրալացի անատոմ Վ. Պանը նշում է, որ ԱՀ-ի անատոմիայի ժամանակակից գիտելիքները չեն համընկնում կամ չեն բացատրում որոշ անսպասելիորեն բացահայտված կլինիկական տվյալներ և ընդգծում է հետագա հետազոտությունների անհրաժեշտությունը [8]: ԱՀ-ի հայտնաբերումը վերագրվում է իտալացի անատոմ Գասպարո Ասելիին (1627 թ.) [9], իսկ Ա. Նուկը 1692 թ. սկսեց դիակների վրա իրականացնել ԱՀ-ի ուսումնասիրություններ՝ օգտագործելով սնդիկի ներարկումներ [10]։ Ֆրանսիացի անատոմ Մ.Ֆ.Կ.…”
unclassified