Factors associated with risk of burnout in neurosurgeons: current status and risk factors

Abstract

Objective The study aimed to evaluate burnout and associated risk factors in neurosurgical residents and faculty members. Summary of background data Burnout is an occupational risk of emotional exhaustion, depersonalization, and reduced perception of personal accomplishment secondary to work stress. It burdens the individual with immense mental stress causing compromised professional performance. Healthcare workers, particularly surgeons, have been documented to be at high risk of developing burnout, considering the stressful routine and serious impact of their profession. Methods The modified Maslach Burnout Inventory was filled by fellow neurosurgical residents or consultants. The respondents were classified into burnout and non-burnout groups and then analyzed for the associated risk factors. The data were analyzed using SPSS v26. Results One hundred and thirty-eight neurosurgical healthcare workers, including 62 residents and 76 consultants, responded to the questionnaire. The burnout and non-burnout groups comprised 83 (60%) and 55 (39.9%) respondents. Female gender and few kids were observed as significant risk factors for the development of burnout ( p = 0.013 and p = 0.006, respectively). Regardless of its year, residency was a risk factor for overall burnout, as well as in each subsection of the Maslach Inventory ( p = 0.002). In consultants, recent qualifications and a high number of weekly calls were also associated with a significant risk of burnout ( p = 0.012 and p = 0 .027, respectively). Marital status and national economic status did not reveal any influence on the status of burnout in neurosurgical healthcare workers. Conclusion Burnout syndrome is a prevalent and serious, yet overlooked, condition among neurosurgeons. Adequate assessment and steps should be encouraged to ensure physician and patient safety.

RETRACTED: Decency in neurosurgery

“…But of major concern, other colleagues who witness rudeness have degradation in their performance and there is a strong degradation in their willingness to help others. There is also evidence presented that persons who witnessed rude behaviours are likely to be propagate further rude behaviours, risking an ongoing unfavourable environment ( Ujjan et al, 2022 ). In a surgical culture where there is an increasing focus on non-technical skills, the scope for improvement is positive.…”

A 24-Hour Shift in the Neurosurgeon’s World : Decompressive Hemicraniectomy during the Night

“…To maintain the highest level of patient safety and surgical outcomes, it is crucial to carefully consider the need for prompt care while also taking into account the potential negative effects of nighttime weariness on surgical performance. To limit the hazards associated with sleep deprivation and assure optimal surgical abilities, it is advisable to implement techniques such as shift rotations, mandated rest times, and fatigue management programs 4) .…”

ภาวะหมดไฟในการทำงานในบุคลากรทางการแพทย์ที่ดูแลผู้ป่วยโรคทางระบบประสาท ณ โรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานครฯ

“…และ คณะ (54,55, 76) ที ่ พบความรุ นแรงทางวาจาเกิ ดขึ ้ นมากที ่ สุ ดเป็ นอั นดั บที ่ 1 เมื ่ อเปรี ยบเที ยบกั บ การศึ กษาของ Tsukamoto SAC และคณะ พบว่ าพยาบาลที ่ เคยประสบกั บเหตุ ความรุ นแรงทางวาจา มี โอกาสสู งที ่ เกิ ดภาวะหมดไฟอย่ างมี นั ยสำคั ญทางสถิ ติ ที ่ p < 0.05 (51) เช่ นเดี ยวกั นกั บการศึ กษานี ้ และเมื ่ อเปรี ยบเที ยบกั บการศึ กษาของ Ujjan B.U. และคณะ (70) , Yu J. และคณะ (65) (74) และปิ ยะพั ทธ์ ปั ้ นดี (47) ที ่ พบว่ าบุ คลากรที ่ เคยประสบกั บเหตุ ความรุ นแรง 2 ชนิ ด ส่ วนใหญ่ คื อความรุ นแรงทางกายและวาจา โดยผู ้ ก่ อเหตุ ความรุ นแรงทางกายมากที ่ สุ ดคื อตั วผู ้ ป่ วยที ่ ร้ อยละ 95 ผู ้ ก่ อเหตุ ความรุ นแรงทางวาจามากที ่ สุ ด คื อตั วผู ้ ป่ วยที ่ ร้ อยละ 78.4 รองลงมา ได้ แก่ ญาติ ผู ้ ป่ วยที ่ ร้ อย ละ 52.9 และผู ้ ก่ อเหตุ เป็ นบุ คลากรทางการแพทย์ หรื อเพื ่ อนร่ วมงาน ร้ อยละ 27.5 โดยความรุ นแรงที ่ ทำให้ เกิ ดผลกระทบทางจิ ตใจมากที ่ สุ ดคื อความรุ นแรงทางวาจา เป็ นไปตามการศึ กษาของ Celik S.S และคณะ (77) พบการรายงานเหตุ ความรุ นแรงทางวาจาให้ ผู ้ บั งคั บบั ญชาทราบมากที ่ สุ ดที ่ ร้ อยละ 43.1 รองลงมาคื อทางกายที ่ ร้ อยละ 45 ซึ ่ งผลกระทบทางจิ ตใจจากเหตุ ความรุ นแรงทางวาจามี ส่ วนสำคั ญที ่ ทำให้ ความพึ งพอใจในงานลดลง เป็ นสาเหตุ ของการหยุ ดงาน (78) และลาออกจากงานในที ่ สุ ด (79) อย่ างไรก็ ตามในการศึ กษานี ้ พบความเสี ่ ยงในการเกิ ดภาวะหมดไฟในการทำงาน 'ระดั บสู ง' เกี ่ ยวข้ องกั บการมี ภาระงานที ่ ต้ องดู แลผู ้ ป่ วยทั ้ งหอผู ้ ป่ วยในและหอผู ้ ป่ วยนอก เมื ่ อเที ยบกั บผู ้ ที ่ มี ภาระ งานดู แลผู ้ ป่ วยในหอผู ้ ป่ วยในเพี ยงอย่ างเดี ยว อย่ างมี นั ยสำคั ญทางสถิ ติ ถึ ง 14.1 เท่ า (OR = 14.05, 95% CI = 2.80 -70.68, p value < 0.01) สอดคล้ องกั บการศึ กษาของ Amanda B.…”