Streszczenie: W artykule podjęto zagadnienie preferencji osób z dysfunkcją wzroku w zakresie korzystania z informacyjno-komunikacyjnych technologii wspomagających. Osoby niewidome i słabowidzące dzięki wykorzystaniu technologii wspomagających kompensują brak lub ograniczenie informacji dostarczanych kanałem wzrokowym, koniecznych do zdobywania wiedzy, komunikowania się i mobilności. W artykule omówiono możliwości i bariery wykorzystania technologii wspomagających przez osoby z dysfunkcją wzroku ze szczególnym uwzględnieniem czynników społecznych warunkujących preferencje wyboru sprzętu i oprogramowania -na podstawie badań (głównie zagranicznych) podejmujących te kwestie. Przegląd i analiza danych empirycznych posłużyły do sformułowania wniosków istotnych dla praktyki tyflopedagogicznej.Słowa kluczowe: preferencje, niewidzenie, niepełnosprawność wzroku, technologie wspomagające, system brajlowski, czynniki społeczne.
WstępTechnologie wspomagające służą do wyrównywania ograniczeń funkcjonowania osób z niepełną sprawnością, wzmacniając ich autonomię oraz niezależność i oddziałując na sferę działalności praktycznej, edukacyjnej, zawodowej i społecznej. Osoby niewidome i słabowidzące dzięki informacyjno-komunikacyjnym technologiom wspomagającym mają możliwość odbierania, wysyłania, tworzenia, przetwarzania i gromadzenia informacji w różnych formatach. Niewidomi kompensują w ten sposób niemożność korzystania ze wzrokowych źródeł informacji. W związku z dynamicznym rozwojem technologii mogą mieć dostęp do danych drogą pozawzrokową w sposób coraz bardziej zróżnicowany, zindywidualizowany i wyspecjalizowany dzięki monitorom brajlowskim, notatnikom brajlowskim, syntezatorom mowy, programom odczytu ekranu, drukarkom brajlowskim, nadajnikom GPS, czytnikom kodów i etykiet, czytnikom kolorów oraz oprogramowaniu służącemu do rozpoznawania druku i konwersji