Fatalism – Georgian Cultural Model

Abstract

Fatalism—belief that all events are predetermined and therefore inevitable—have been studied by researchers from different disciplines as it is a significant notion to explain various aspects of individual and social life (health behavior, economic capital, political activity, social participation, etc.). However, the weakness of using only etic methods to understand this complex phenomenon is strongly emphasized. We fully share this viewpoint and think that it is far more appropriate to study fatalism with an interdisciplinary approach such as Contemporary Psychological Anthropology. The aim of the present study was to emphasize the theoretical and methodological opportunities of studying fatalism within this field (specifically, within cultural models school) and presenting the results of the empirical study on the Georgian cultural model of fatalism in the light of the opportunities discussed.
 The theoretical apparatus of the cultural models' school allowed us to think of culturally shaped fatalism, not only as an element of objective culture beyond the mind but also as a part of the mind, namely, as a cognitive schema formed on the basis of shared experiences. To reveal components of this schema we used the in-depth interview as a data collection method and cultural analysis of discourse (specifically, metaphor analysis) as the data analysis method. Personal control, Deity, Destiny, Luck, and Helplessness emerged as the components of Georgian cultural schema according to this analysis.
 Keywords: Fatalism, Cultural Model, Emic Approach, Mutually Inclusive

Პიროვნული Თვისებები, Როგორც Კულტურული Მოდელები : (Ქართული Ქეისი - Აგრესია, Ალტრუიზმი, Მლიქვნელობა)

“…ამის მი უ ხე და ვად, ფსი ქო ლო გი ურ თუ ფსი ქო ან თრო პო ლო გი ურ კვლე ვებ ში ამ მა სა-ლა ზე და ფუძ ნე ბულ კვლე ვებს იშ ვი ა თად შეხ ვდე ბით. ცნო ბი ლია ფსი ქო ან თრო პო ლოგ ჯეფ რი უა ი ტის კვლე ვა ან და ზებ ზე (White, 1987), ნაკ ვლე ვია რუ სუ ლი იდი ო მა ტუ რი გა მოთ ქმე ბის სე მან ტი კუ რი სივ რცე (Petrenko, 1988), არ სე ბობს დ. ჩუ ბი ნი ძის ადაპ ტა-ცი უ რი სტრა ტე გი ე ბის კვლე ვა ან და ზე ბის გა მო ყე ნე ბით (Chubinidze, 2018), ასე ვე, ამ სტა ტი ის ავ ტო რის კვლე ვე ბი, რომ ლებ შიც ფოლ კლო რუ ლი იდი ო მა ტუ რი გა მოთ ქმე ბი სტე რე ო ტიპ თა შე სა ფა სე ბელ სკა ლე ბად იყო გა მო ყე ნე ბუ ლი (Surmanidze, 1993(Surmanidze, , 2010.…”

“…თა ნა მედ რო ვე კოგ ნი ტურ ფსი ქო ან თრო პო ლო გი ა ში კულ ტუ რუ ლი მო დე ლის გა-მო სავ ლე ნად, ჩვე უ ლებ რივ, მი მარ თა ვენ ყო ველ დღი ურ მეტყ ვე ლე ბა ში გა მო ყე ნე ბუ ლი მე ტა ფო რე ბის ანა ლიზს (Chkhaidze, 2021;Chkhaidze et al, 2019). ამის გან გან სხვა ვე-ბით, წი ნამ დე ბა რე კვლე ვა ში მა სა ლად გა მო ყე ნე ბულ იქ ნა, ასე ვთქვათ, "ბუ ნებ რი ვი" მე ტა ფო რე ბი -ქარ თუ ლი ხალ ხუ რი იდი ო მა ტუ რი გა მოთ ქმე ბი (Sakhokia, 1979) ქვეკ ლას ტე რი ბ: "ცეცხ ლზე ნავ თის დას ხმა", "წყლის ამ ღვრე ვა", "მტკივ ნე ულ ად-გილ ზე და ბი ჯე ბა", "წიხ ლის და ჭე რა", "საფ ლა ვის გათხ რა", "ძი რის გა მოთხ რა", "გზა-კვა ლის აბ ნე ვა", "ბი ლი კე ბის დახ ლარ თვა", "ხა ხამ შრა ლი და ტო ვე ბა", "მშრალ ზე დას-მა", "პირ ში ჩა ლის გა მოვ ლე ბა", "თვალ ში ნაც რის შეყ რა", "პირ ში ბურ თის ჩაჩ რა", "ცი ვი წყლის გა დას ხმა", "ცი ვი უა რის თქმა", "ხე ლე ბის და ბა ნა", "ა ბუ ჩად აგ დე ბა", "ფე ხე ბის მოჭ მა".…”