Σκοπός της παρούσας μελέτης μεικτών μεθόδων ήταν η διερεύνηση των ψυχολογικών διαστάσεων τριών αυτοάνοσων νοσημάτων: της ρευματοειδούς αρθρίτιδας (ΡΑ), της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣκΠ) και του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔ1). Η ποσοτική έρευνα στόχευε να διερευνήσει το αν ορισμένοι ψυχολογικοί παράγοντες συσχετίζονται με τα υπό μελέτη αυτοάνοσα νοσήματα και αν τα δημογραφικά ή τα σχετικά με την ασθένεια στοιχεία συνδέονται με τους υπό μελέτη ψυχολογικούς παράγοντες στα τρία αυτοάνοσα νοσήματα. Στην ποσοτική μελέτη συμμετείχαν 153 ασθενείς συνολικά (52 ασθενείς με ΡΑ, 46 ασθενείς με ΣκΠ και 55 ασθενείς με ΣΔ1) και μια ομάδα ελέγχου με υγιή άτομα (Ν=55). Τα ερωτηματολόγια που χορηγήθηκαν στο ποσοτικό μέρος της έρευνας ήταν η κλίμακα αλεξιθυμίας (TAS-20), η κλίμακα άγχους του Spielberger (STAI-GR. X-1 & X-2), η κλίμακα συναισθηματικής νοημοσύνης (WLEIS), η κλίμακα αυτοαποτελεσματικότητας (GSE) και η κλίμακα ελέγχου των συναισθημάτων (CECS). Η ποιοτική έρευνα στόχευε στην διερεύνηση των υποκειμενικών αντιλήψεων των ασθενών σχετικά με την ζωή τους πριν και μετά την εμφάνιση του αυτοάνοσου νοσήματος. Στην ποιοτική έρευνα διεξήχθησαν 90 συνεντεύξεις, οι οποίες αναλύθηκαν με την Θεμελιωμένη Θεωρία.Τα ευρήματα της ποιοτικής έρευνας έδειξαν ότι η ζωή των ασθενών μετά την εμφάνιση του αυτοάνοσου νοσήματος συνδέεται με τις εμπειρίες της ζωής τους πριν την εμφάνιση αυτού. Βρέθηκαν αρκετές ομοιότητες στις στρεσογόνες καταστάσεις ζωής που είχαν βιώσει οι ασθενείς με ΡΑ, ΣκΠ και ΣΔ1 πριν την εμφάνιση της νόσου, τις οποίες οι περισσότεροι ασθενείς δυσκολεύονταν σημαντικά να διαχειριστούν, καταφεύγοντας κυρίως σε παθητικούς/αμυντικούς τρόπους διαχείρισης αυτών. Το αυτοάνοσο νόσημα αν και βιώθηκε ως ένα στρεσογόνο γεγονός με αρνητικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα των ασθενών, επέφερε επίσης θετικές επιπτώσεις στην ζωή τους, προάγοντας την φροντίδα του εαυτού τους. Οι αναλύσεις της ποσοτικής έρευνας φανέρωσαν αυξημένα επίπεδα άγχους, καταστολής συναισθήματος και αλεξιθυμίας στους ασθενείς με ΡΑ, ενώ αυξημένα επίπεδα αλεξιθυμίας βρέθηκαν επίσης στους ασθενείς με ΣκΠ. Μόνο στους ασθενείς με ΣΔ1, οι εξάρσεις της νόσου συσχετίζονταν με τη συναισθηματική νοημοσύνη και το άγχος, ενώ τα συνοδά προβλήματα υγείας συσχετίζονταν με την αλεξιθυμία. Τα περισσότερα ευρήματα της ποσοτικής έρευνας επιβεβαίωσαν τα ευρήματα της ποιοτικής έρευνας. Τα κύρια ευρήματα στα οποία συγκλίνει η ποσοτική με την ποιοτική έρευνα είναι ότι: α) αρκετοί ασθενείς με ΡΑ βρέθηκε να καταπιέζουν σημαντικά τα συναισθήματα τους και να βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους, β) αρκετοί ασθενείς με ΣΔ1 βρέθηκε να βιώνουν υψηλά επίπεδα άγχους σε περίπτωση υποτροπής της νόσου και γ) τα ποσοστά των ασθενών με ΣκΠ σε όλες τις κλίμακες καθώς επίσης και οι υποκειμενικές τους αντιλήψεις σχετικά με την ζωή τους πριν και μετά την εμφάνιση της νόσου ήταν αρκετά κοντά με αυτά των ασθενών με ΡΑ. Μέσα από την παρούσα έρευνα, επιχειρήθηκε μια πολύπλευρη και ολοκληρωμένη προσέγγιση του ασθενούς που νοσεί από ένα αυτοάνοσο νόσημα, συμβάλλοντας στην καλύτερη κατανόηση των ψυχολογικών διαστάσεων των αυτοάνοσων νοσημάτων.