Finding the problem finders: Problem finding and the identification and development of talent.

Yaratici Endüstri̇lerde Çalişan Bi̇reyleri̇n Yaratici Ki̇şi̇li̇k Özelli̇kleri̇ni̇n Beli̇rlenmesi̇: Reklam Ve Pazarlama Endüstri̇si̇ Örneği̇

“…Renzulli'nin (1978) Üç Halka Kuramı'na göre üstün yetenekli bireyler için tanımladığı üç alandan birinin yaratıcılık ve yaratıcılık için temel yeteneklerden birinin ise problem çözme yeteneği olduğu görülmektedir. Bu özellikten farklı çalışmalarda belli bir problem için değişik alternatif çözümler getirme (Rıza, 2000), zıtlıklar arasındaki gerilimi fark etme ve bunu çözmek için ihtiyaç hissetme (Storr, 1992, s. 262), değişen gerçeklere çözüm bulma (Getzels ve Csikszentmihalyi, 1976;Öztürk, 2004;Starko, 1995;Yeşilyurt, 2020), özgün sentez yapabilme ve yeni çözüm yolları üretme (San, 1979), daha önce gündeme getirilmemiş çözüm yollarıyla çözme kabiliyetine sahip olma (Aslan, 2001a) ve hızlı akıl yürütme (Yıldırım, 1998)…”

“…Birçok çalışmada yaratıcılığa yön veren bir kişilik özelliği olarak gösterilen "risk alma" (Barker, 2001, s. 4;Barron ve Harrington, 1981;Bell, 1997, s. 1;Çoban, 1999;Davis, 1999;Ercivan Zencirci, 2008;Fisher, 1995, s. 35;Getzels ve Csikszentmihalyi, 1976;Kırışoğlu, 2002, s. 182-183;Özden, 2000, s. 110;Starko, 1995;Sternberg, 2006;Şahin, 2016;Tekşan, 2017;Torrance, 1967;Renzulli, 1978;Sak, 2014;Starko, 2005, s. 114;Wilson, 1997;Yalazan, 2006;Yurtseven, 2001, s. 30-31), bu çalışmada da yaratıcı düşünme yeteneği ile korelasyon gösteren bir özellik olarak yer bulmuştur. Risk alma özelliği risk almaktan çekinmeme (Sternberg, 2006), kısa ve uzun vadede tehlikeye girme (Sungur, 1997, s. 118-119;Torrance, 1967), risk ve belirsizliğe yönelik esneklik gösterme (Yurtseven, 2001, s. 30-31), risk alabilme ve girişken olabilme (Özden, 2000, s. 110) ifadeleriyle belirtilmiştir.…”

Intellectual abilities and personality traits as the predictors of success of the secondary school pupils gifted in mathematics

“…Naime, prvobitni, opšteuvreženi stav izjednačavanja darovitosti sa visokom opštom intelektualnom sposobnošću koji je nagovestio dug pravac istraživanja ovog fenomena, docnije biva ocenjen kao nepodoban za svrhu opisivanja kompleksne prirode darovitosti, što rezultira brojnim pokušajima potpunijeg definisanja ovog pojma. Ovakve tendencije imale su za ishod proširivanje repertoara postojećih definicija darovitosti, za koje neki smatraju da ih ima koliko i samih autora (Starko, 2000), što implicira izvesnu obeshrabrenost pojedinih izučavalaca ove problematike u pogledu mogućnosti "uvođenja reda" u postojeće obilje definicija. No, savremena literatura predočava Renzulijevu (Renzulli, 2005) sugestiju da se postojeće prilike u aspektu određenja darovitosti urede raspoređivanjem definicija ovog pojma duž kontinuuma omeđenog polovima konzervativno-liberalno, uzimajući u obzir stepen restriktivnosti u operacionalizovanju fenomena darovitosti.…”