Artykuł dotyczy sztuki wojennej Araukanów Mapuche w okresie 1536-1641. Podsta-wą rozważań autora były kroniki hiszpańskie z XVI, XVII i XVIII w. W artykule tym przedstawiono uzbrojenie formacji pieszych i konnych, trening sprawnościowy wojowników, dietę wojenną oraz szyk bojowy araukańskiego wojska. Zwrócono uwagę na ważny aspekt jakim było pojawienie się indiańskiej kawalerii. Formacje konne w znaczący sposób zrównoważyły dotychczasową przewagę białego człowieka w próbach podboju Chile. Uwypuklone zos¬tały umiejętności Araukanów w budowie fortyfikacji, które podczas bitwy chroniły wojowników przed ostrzałem z broni palnej oraz szarża-mi kawalerii. Odrębny rozdział poświęcony został obrzędom religijnym związanym z wojną. Jak pokazał autor rytuały te nie ulegały istotniejszym zmianom na przestrzeni wieków. W ostatnim rozdziale autor przeanalizował, jak w związku z nieustannym zagrożeniem Araukanie zmieniali swoje uzbrojenie i sposoby walki, by móc skutecznie się bronić i zachować niezależność swojej kultury i swojego terytorium.