From space to place in urban planning: facilitating change through Participatory Action Research

Abstract

Transforming space to place implies an open accountable process during which people can influence decision-making about how and what their physical spaces should become. Spatial planning plays a prominent role in this process as planning is an important change agent to enhance democracy. While communicative planning theory serves as a theoretical framework to follow a participatory approach in urban planning, the practical application of this theory is questioned. Participatory Action Research (PAR) aims to develop equal distribution of power in terms of decision-making by embracing values such as empowerment, social justice and equity, collaborative relationships, learning and respect towards diversity. This research describes the use of PAR in urban planning by proactively including community members in transforming an open space to place in their neighbourhood. The study area, located in Ikageng, Potchefstroom, South Africa, is facing stark socio and economic realities after Apartheid. A qualitative research approach was followed where no extraneous influences occurred. Data was generated by focus group discussions about participants' experiences and expectations of the process followed. The findings suggested that the process followed created a platform for change in terms of (i) the physical site (upgrade, beautification and functional use), (ii) social change (the formation of positive relationships) and (iii) psychological change (pride, sense of ownership, the development of responsibility and respect for diversity). PAR is suggested as a valuable method for planners to create meaningful places while space is used as a platform for personal and collective change.

Urban Informality and the Built Environment

“…Place making is 'an empowering process in which people represent, improve and maintain their spatial (natural or built) environment' that 'involves the deliberate interventions and actions through which actions, feelings, meanings and fabrics are manipulated and combined to develop a specific identity of place' (Strydom andPuren 2016, 1324). Creative place making more specifically is the act of claiming a space, to communicate and connect, creating a sense of attachment and belonging through creative actions.…”

Let's Do It Online?! Challenges and Lessons for Inclusive Virtual Participation

“…This includes sectoral and academic specialists to co-create research and co-develop solutions through iterative cycles involving action and reflection (Hadorn et al, 2008a,b). The ownership and active collaboration promoted in this planning process follow transdisciplinary criteria, including reflexivity, and inclusion (Strydom and Puren, 2014;Belcher et al, 2016). Following the transdisciplinary case study approach of Scholz and Tietje (2002), TPM depends on a high level of multi-stakeholder participation with the aim of transferring decision-making power to the participants (Arnstein, 1969).…”

Η Παιδαγωγική Αναδιαμόρφωση Των Υπαίθριων Περιβαλλόντων Του Νηπιαγωγείου Σε Τόπους Μάθησης Και Παιχνιδιού Μέσω Συμμετοχικών Προσεγγίσεων

“…Μέσα από τους θεµατικούς χάρτες ανάλυσης του κάθε σταδίου αναδύεται η συµµετοχική αναδιαµόρφωση των χώρων και οι αλλαγές όχι µόνο στα υπαίθρια περιβάλλοντα, αλλά και τις απόψεις και τις καθηµερινές πρακτικές στο νηπιαγωγείο. Μέσω της Συµµετοχικής Έρευνας Δράσης επιχειρήθηκε η δηµιουργία πλαισίων µίας αληθινής συνεργασίας µεταξύ της σχολικής κοινότητας προκειµένου οι συµµετέχοντες να βιώσουν την αλλαγή µέσω της ισχυρότερης αυτοεκτίµησης, της αυτοπεποίθησή τους, του καλύτερου ελέγχου και των βελτιωµένων δεξιοτήτων τους (Strydom, & Puren, 2014). Οι συµµετέχοντες ενθαρρύνθηκαν να διερευνήσουν και να ανακαλύψουν προκλήσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους προκειµένου να ξεκλειδώσουν αλλαγές σχετικά µε: (1) την οργάνωση και το σχεδιασµό των υπαίθριων χώρων του νηπιαγωγείου (αίσθηση ταυτότητας, πολλαπλές ευκαιρίες, ευέλικτες δοµές) και την…”

“…Βασικό στοιχείο της Συµµετοχικής Έρευνας Δράσης είναι η ενδυνάµωση των συµµετεχόντων που αναφέρεται σε µια βαθύτερη ουσία της θετικής αλλαγής µέσα στη ζωή των µεµονωµένων µελών της σχολικής κοινότητας. Σκοπός µας ήταν να δηµιουργήσουµε πλαίσια αληθινής συνεργασίας µεταξύ της σχολικής κοινότητας προκειµένου οι συµµετέχοντες να βιώσουν την αλλαγή µέσω της ισχυρότερης αυτοεκτίµησης, της αυτοπεποίθησή στους, του καλύτερου ελέγχου και των βελτιωµένων δεξιοτήτων τους (Strydom, & Puren, 2014). Η ΣΕΔ ενθαρρύνει τους συµµετέχοντες να διερευνήσουν και να ανακαλύψουν προκλήσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους, Στόχος µας ήταν να ξεκλειδώσαµε αλλαγές στη (1) οργάνωση και τον σχεδιασµό των υπαίθριων χώρων του νηπιαγωγείου (αίσθηση ταυτότητας, πολλαπλές ευκαιρίες, ευέλικτες δοµές), και στην(2) εκπαιδευτική κουλτούρα (επανεκτίµηση της εκπαιδευτικής αξίας του υπαίθριου παιχνιδιού, κατασκευή µιας βιώσιµης συµµετοχικής κουλτούρας µε παιδιά (Waller, 2007: 404) Η χειραφετική έρευνα δράσης λοιπόν στοχεύει στην κοινωνική αλλαγή.…”

“…Η εµπειρία µας µέσα από την έρευνα απέδειξε πως το «επικίνδυνο» παιχνίδι προάγει σηµαντικές δεξιότητες που σχετίζονται µε την αυτογνωσία και την επίλυση προβληµάτων. το κλειδί στο µετασχηµατισµό του χώρου σε τόπο που συνεπάγεται µια ανοιχτή διαδικασία κατά την οποία οι άνθρωποι µπορούν να επηρεάσουν τη λήψη αποφάσεων σχετικά µε το πώς και τι θα πρέπει να γίνουν οι φυσικοί χώροι(Strydom, K. Puren, 2014). Η συµµετοχή των παιδιών κατά τη διάρκεια της παρούσας έρευνας καθιερώθηκε ως σαφής εκπαιδευτική στρατηγική µε όλες τις απαραίτητες δοµές και διαδικασίες.…”