ÖZET AMAÇ: Proksimal humerus kırıkları sık görülen ve fonksiyonel kısıtlanmaya neden olan kırıklardandır. Bu geriye dönük çalışmanın amacı aynı fiksasyon metodu kullanılarak deltopektoral ile deltoid split girişimin karşılaştırılmasıdır.
GEREÇ VE YÖNTEM:
BULGULAR:Lateral deltoid split girişim kullanılan olgularda baş ve tüberküler fragman redüksiyonunun daha iyi olduğu ve Constant omuz skorunun erken dönemde daha yüksek olduğu saptandı (sırasıyla, 66.8-57.4; p<0.01). Aksiller sinir gözlenip askıya alındığı için bu sinire ait komplikasyon saptanmadı. Altıncı aydaki Constant skorları arasında anlamlı farklılık saptanmadı (sırasıyla, 92.2-91.3; p>0.05).
SONUÇ:Deltoid split girişim, özellikle AO/ASİF B ve C tipi kırıklarda proksimal humerusun 270 derece kontrolüne, tüberküler parçalardan ve döndürücü manşet tendonlarından geçirilen dikişlerle redüksiyon ve plağa tespitine olanak sağlamaktadır. Deltopektoral girişime göre hastanın iyileşme sürecinde Constant skorları anlamlı olarak farklıdır. Aksiller siniri eksplore ederek yapılan lateral deltoid split girişim, deltoid kas fonksiyonlarını ve aksiller siniri tehlikeye atmadan geniş ve çok yönlü kırık kontrolü sağlayan faydalı bir cerrahi girişim tekniğidir.
GİRİŞProksimal humerus kırıkları sık görülen ve üst ekstremitede ciddi fonksiyonel kısıtlanmaya neden olan kırıklardır. Proksimal humerus kırıklarında en yaygın kullanılan cerrahi yaklaşım deltopektoral girişimdir. Plak ile internal fiksasyon sırasında humerusun lateral yüzeyinin net olarak görülmesi gerekebilmektedir. Özellikle atletik hastalarda deltoid ve pektoralis majör kaslarının distal yapışma yerleri deltopektoral yaklaşım ile yapılacak cerrahi girişim esnasında proksimal humerus lateraline ulaşımı kısıtlamaktadır. Proksimal humerus kırıkları-nın tedavisinde kullanılan diğer cerrahi yaklaşım lateral deltoid split girişimdir. [1,2] Deltoid split yaklaşımla humerus başı, tüberculum majus, proksimal humeral şaftın lateral kısmı ve döndürücü manşet direkt görüntülenebilir. Bu yaklaşımın en önemli tehlikesi, aksiller sinirin seyri ve bu sinire ait varyasyonlardan kaynaklanmaktadır.[3] Bu çalışmanın amacı deltopektoral ve deltoid split yaklaşım kullanılarak cerrahi tedavisi yapılan proksimal humerus kırıklı olguların sonuçlarını incelemek ve iki farklı cerrahi yaklaşımın avantaj ve dezavantajlarını karşılaştırmaktır.