Bu araştırmanın amacı, eş kaybı yaşayan yaşlıların ölüme ilişkin görüşlerini belirlemektir. Araştırma nitel desenli bir çalışma olup, Kasım- Aralık 2019 tarihleri arasında ülkemizin batısında yer alan bir ildeki üniversite hastanesinde yatarak tedavi gören eşleri ölmüş 11 hasta ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma verileri, 8 adet açık uçlu sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu ile yüz-yüze bireysel görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Görüşme sırasında katılımcıların izni ile ses kayıt cihazı kullanılmıştır. Görüşmeler ortalama 20-30 dakika sürmüştür. Araştırmada elde edilen ses kayıtları araştırmacılar tarafından metne aktarılmış, 12 sayfalık bir ham veri dokümanı oluşturulmuştur. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde, içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Analiz sonucu 43 koda ulaşılmış, benzeşen kodlar bir araya getirilerek, 2 ana tema altında toplanmıştır. Tema 1 eşin ölümüne dair duygu ve düşünceler, tema 2 kendi ölümüne ilişkin duygu ve düşünceler olarak belirlenmiştir. Katılımcıların yaşları 63 ile 75 arasında değişmekte, 6 katılımcı kadın, 5 katılımcı erkektir. Ayrıca katılımcıların dördü okuma yazma bilmezken, ikisi üniversite mezunudur. Yaşlıların yarısından fazlası eşini 10 yıl ve üzeri süre önce kaybetmiştir. Çalışmanın sonunda katılımcıların, eşlerinin ölmesiyle yalnızlık ve üzüntü hissettikleri, yaşamlarının fazlasıyla değiştiği, ölümü yaşamın bir parçası olarak değerlendirdikleri, kendi ölümleriyle ilgili kaygı yaşamadıkları ve bakıma muhtaç olmadan ölmek istedikleri belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, eş kaybı yaşamış olan yaşlılara sunulan sağlık hizmetlerinde bu durumun göz önüne alınması, ölüme ilişkin duygu ve düşüncelerini ifade edebilecekleri ortamların oluşturulması önerilmiştir.