Οι σύγχρονες μεταναστεύσεις αποτελούν μια συνήθη διαδικασία για τους ανθρώπους οιοποίοι θέλουν να βελτιώσουν τις υλικές συνθήκες διαβίωσής τους και να παρέχουν καλύτερηοικονομική ασφάλεια για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Η μετανάστευση είναι αυτή τηνπερίοδο ψηλά στην πολιτική ατζέντα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, καθώς πασχίζουν να αντιμετωπίσουν την αυξημένη ροή των παράνομων μεταναστών. Στο πλαίσιο αυτό, καθίσταται αναγκαίο να εξεταστούν οι ποικίλες πτυχές της μετανάστευσης. Στη διδακτορική αυτή διατριβή εστιάζονται οι διαδικασίες της διαπραγμάτευσης των μεταναστευτικών και εκπαιδευτικών στρατηγικών των πολωνικώνοικογενειών που κατοικούν στην Αθήνα. Οι οικογένειες μεταναστών και τα παιδιά τωνμεταναστών αποτελούν ένα μεγάλο και αυξανόμενο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, το οποίοφαίνεται ότι τις επόμενες δεκαετίες θα αποτελέσει ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή η αύξηση της ποικιλομορφίας απαιτεί την κατανόηση των εκπαιδευτικών πορειών των παιδιών που προέρχονται από διάφορες εθνικές ομάδες, καθώς και των προτύπων κινητικότητας των οικογενειών των μεταναστών. Ωστόσο, η έρευνα σχετικά με το θέμα απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί πλήρης. Το ερευνητικό αυτό έργο εξετάζει πώς οι μετανάστες διαπραγματεύονται τις εκπαιδευτικές και τις μεταναστευτικές στρατηγικές τους, πώς αυτή η διαπραγμάτευση έχει επηρεαστεί από την κρίση, καθώς και άλλους παράγοντες. Τίθενται τα ερωτήματα, ποιες είναι οι εκπαιδευτικές και μεταναστευτικές στρατηγικές και ποιοι είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης τους. Η διατριβή προσβλέπει στις συνέπειες της εκπαίδευσης των παιδιών για τη διαδικασία της δημιουργίας οικογενειακής στρατηγικής. Χαρακτηριστικό της πολωνικής κοινότητας στην Αθήνα φαίνεται να είναι η ρευστότητα των στρατηγικών τους: τα εκπαιδευτικά και τα μεταναστευτικά τους σχέδια συχνά αλλάζουν και τροποποιούνται. Οι μεταναστευτικές και εκπαιδευτικές στρατηγικές φαίνεται να αναδεικνύονται ως απήχηση της καθημερινή ζωής και των διάφορων υποχρεώσεων. Οι οικονομικοί παράγοντες αποδείχθηκαν ότι είναι οι πιο συναφείς, σε σχέση με τη διαπραγμάτευση της οικογενειακής στρατηγικής. Αναγνωρίζεται ότι η οικονομική κατάσταση στην Πολωνία και τα συναφή προβλήματα της εργασιακής ανασφάλειας, των χαμηλών μισθών και της ανεργίας στις περιοχές από τις οποίες προέρχονται οι ερωτηθέντες, σε συνδυασμό με την εξειδικευμένη εκπαίδευση και τις δεξιότητες της ερευνήσασας ομάδας, μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο πολωνικές οικογένειες να παραμένουν στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως των οικονομικών δυσχερειών που προκλήθηκαν από την κρίση. Τα αποτελέσματα της παρούσης έρευνας δείχνουν ότι για την διερευνήσασα ομάδα, οι γονείς έχουν μεγάλη επιρροή στη λήψη αποφάσεων γύρω από τις εκπαιδευτικές πορείες καιχωρικές στρατηγικές των οικογενειών. Η παρουσία των παιδιών φαίνεται να είναι στο επίκεντρο των οικογενειακών διαδικασιών λήψης αποφάσεων, και τα παιδιά διαμορφώνουν ουσιαστικά τη φύση και την πορεία των οικογενειακών μεταναστευτικών εμπειριών.