Nie tylko w Polsce dostrzega się konieczno ść dopełniania i upowszechniania wiedzy o wciąż mało znanym fenomenie językowo‑komunikacyjnym, jakim jest giełkot. Ma to istotne znaczenie zarówno dla osób z giełkotem, jak i dla środowiska, w którym żyją. W artykule omówiono główne cele i założenia profilaktyki giełkotu. Zaproponowany model holistyczno--socjoekologiczny pokazuje skalę potrzeb i wyzwań, jakie stoją przed logopedami, osobami z doświadczeniem giełkotu oraz ich otoczeniem. W artykule zostało podkreślone to, że cenne inicjatywy w zakresie profilaktyki giełkotu już są podejmowane, jest też potrzeba ich kontynuowania i rozszerzania tego typu działań w przyszłości.