H Διάδραση Της Εναρμόνισης Και Της Αμοιβαίας Αναγνώρισης Στην Έννομη Τάξη Της ΕΕ

Abstract

Ρύθμιση και απορρύθμιση αλληλοσυμπληρώνονται στην ιστορική διαδρομή και την πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως αντίρροπες δυνάμεις έχουν σφραγίσει ολόκληρη την ιστορία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και συσχετίζονται μεταξύ τους μέσα από ρυθμιστικά εργαλεία όπως η εναρμόνιση και η αμοιβαία αναγνώριση, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να τις συμβιβάσουν. Η χρήση των δύο εργαλείων έδωσε διαφορετικές απαντήσεις στο δίλημμα “ρυθμιστική παρέμβαση ή ρυθμιστική ευελιξία” κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας. Βασική παραδοχή της διατριβής είναι ότι δεν υφίσταται μια διαμετρική αντίθεση εναρμόνισης και αμοιβαίας αναγνώρισης, αλλά μια συμπληρωματική σχέση και δράση για την επίτευξη των στόχων της ολοκλήρωσης. Στο πλαίσιο μιας δυναμικής διαδικασίας για την αναζήτηση βέλτιστων λύσεων ολοκλήρωσης στην ΕΕ, τα δύο αυτά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν συμπληρωματικά. Πέρα από το συμπληρωματικό τους χαρακτήρα, η εναρμόνιση και η αμοιβαία αναγνώριση αλληλεπιδρούν όσον αφορά το πεδίο που καταλαμβάνουν. Ως ρυθμιστικές προσεγγίσεις και ταυτόχρονα ως εργαλεία ρύθμισης επηρέασαν καθοριστικά την ολοκλήρωση στο πεδίο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών στην ΕΕ, οι φάσεις δε και το περιβάλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως επίσης οι απαιτήσεις και οι αναγκαιότητες του τομέα, καθόρισαν την επιλογή των προσεγγίσεων και των μέσων, όπως σαφώς καταδείχθηκε με τη στροφή προς μια συγκεντρωτική ρυθμιστική παρέμβαση με βάση τη μέγιστη εναρμόνιση που πραγματοποιήθηκε μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2009. Σε διαφορετικές (περισσότερο ή λιγότερο ώριμες) φάσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τα εργαλεία αυτά είναι περισσότερο ή λιγότερο κατάλληλα για την προώθηση των στοχεύσεων του ενοποιητικού εγχειρήματος που ξεπερνούν την άσκηση των θεμελιωδών ελευθεριών στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη δημιουργία και εδραίωση μιας γνήσιας αγοράς χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και αφορούν την επιδίωξη στόχων δημόσιου συμφέροντος όπως η διαφύλαξη της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.