ΣΚΟΠΟΣ: Η στερεοτακτικά κατευθυνόμενη VABB είναι αποτελεσματική για τηνπροεγχειρητική διάγνωση των μη ψηλαφητών βλαβών του μαστού. Το κύριομειονέκτημά της είναι η υποεκτίμηση της αλλοίωσης, η οποία μπορεί να καταστήσειτην διαχείριση των γυναικών με ADH και DCIS δύσκολη. Αυτή η μελέτη βοηθάειστην ανακάλυψη και αξιολόγηση ενός τροποποιημένου τρόπου εφαρμογής τουστερεοτακτικού εντοπισμού στην διενέργεια VABB.ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 266 γυναίκες με μικροαποτιτανώσεις και 107 γυναίκεςμε μη ψηλαφητές μαστογραφικές συμπαγείς μάζες κατηγορίας BIRADS 3 και 4υποβλήθηκαν σε VABB με βελόνη 11 G στο στερεοτακτικό τραπέζι της Fischer. 187υποβλήθηκαν σε VABB σύμφωνα με το καθιερωμένο πρωτόκολλο και 24 πυρήνεςιστού ελήφθησαν σύμφωνα με το consensus meeting στο Norderstedt (1 κύριοςστόχος σε κεντρική αποτιτάνωση και 1 συμπληρωματικό offset στην περίπτωση τωνμικροαποτιτανώσεων και 1 κύριος στόχος στο κέντρο της βλάβης και 1 έναεσωτερικό offset στην περίπτωση των συμπαγών βλαβών). 186 γυναίκες τυχαίαυποβλήθηκαν στο διευρυμένο πρωτόκολλο και 96 πυρήνες ελήφθησαν (1 κύριοςστόχος και 7 περιφερικά offsets και στις δύο περιπτώσεις). Μία πρώτη ιστολογικήδιάγνωση ετέθηκε. Γυναίκες με πρόδρομη/προδιηθητική/διηθητική βλάβηυποβλήθηκαν σε ανοιχτή χειρουργική επέμβαση. Ένας δεύτερος παθολογοανατόμος,μη γνωρίζοντας την προηγούμενη διάγνωση, ούτε το πρωτόκολλο, έθεσε τηνμετεγχειρητική διάγνωση. Το ποσοστό της επιφάνειας που αφαιρέθηκε με την VABB,στην περίπτωση των συμπαγών βλαβών, μετρήθηκε αναδρομικά στην μαστογραφία.Η διαφορά της προεγχειρητικής και της μετεγχειρητικής διάγνωσης εκτιμήθηκε.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην περίπτωση των μικροαποτιτανώσεων ότανεφαρμόσθηκε το καθιερωμένο πρωτόκολλο ο βαθμός υποεκτίμησης στηνπροεγχειρητική ADH, LN, DCIS ήταν 16,7%, 50% και 14,3% αντίστοιχα. Στοδιευρυμένο πρωτόκολλο δεν βρέθηκε υποεκτίμηση στην LN, ADH, αλλά ο βαθμόςυποεκτίμησης για το DCIS ήταν 6,3%. Στο διευρυμένο πρωτόκολλο καμίαπρόδρομη/κακοήθης βλάβη δεν βρέθηκε μετά την VABB σε όλες τις ADHπεριπτώσεις, σε 87,5% των LN περιπτώσεων, 73,3% των DCIS και σε 50% τωνδιηθητικών καρκίνων. Ο όγκος που αφαιρέθηκε ήταν 2,33+/-0,60 cc και 6,14+/-1,3069cc για το καθιερωμένο και το διευρυμένο πρωτόκολλο αντίστοιχα. Ο βαθμόςδημιουργίας αιματώματος δεν διέφερε στα δύο πρωτόκολλα.Στην περίπτωση των συμπαγών βλαβών, ανεξάρτητα από το πρωτόκολλο πουχρησιμοποιήθηκε, 82,2% των βλαβών ήταν καλοήθεις και 14,0% κακοήθεις (5,1%BIRADS 3, 5,3% BIRADS 4A, 25% BIRADS 4B και 83,3% BIRADS 4C). 3,7% τωνβιοψιών ήταν πρόδρομες βλάβες. Δεν υπήρξε απόδειξη υποεκτίμησης και στα δύοπρωτόκολλα. Στο καθιερωμένο πρωτόκολλο, οι προεγχειρητικές/μετεγχειρητικέςδιαγνώσεις ήταν ταυτόσημες. Στο διευρυμένο πρωτόκολλο η μετεγχειρητικήδιάγνωση ήταν λιγότερο σοβαρή της προεγχειρητικής σε 55,5% των περιπτώσεων(55,5% vs 0% p=0,029) και η προεγχειρητική ADH αφαιρέθηκε ολοκληρωτικά. Τοφαινόμενο της διαφοράς μεταξύ των διαγνώσεων σχετίσθηκε με το μεγαλύτερο όγκοιστού που αφαιρέθηκε (8,2+/-1,10 vs 3,32+/-3,50 cm3, p=0,037) και το μεγαλύτεροποσοστό της βλάβης που αφαιρέθηκε (97,83+/-4,86 vs 74,34+/-23,43%, p=0,024).ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η εφαρμογή του διευρυμένου πρωτοκόλλου στον στερεοτακτικόεντοπισμό κατά την διενέργεια VABB στην περίπτωση των μικροαποτιτανώσεωνασφαλώς ελαττώνει τον βαθμό υποεκτίμησης, ενώ στην περίπτωση των συμπαγώνβλαβών φαίνεται ότι αφαιρεί ολοσχερώς τις πρόδρομες αλλοιώσεις με ελάχιστηυποεκτίμηση. Αυτό μπορεί δυνητικά να οδηγήσει σε τροποποίηση της διαχείρισηςτων ADH βλαβών.