Bu tanımlayıcı çalışma Hemşirelik Esasları Dersi klinik uygulamasının öğrenci ve eğitimciler tarafından değerlendirilmesinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini bir üniversitenin Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Bölümü'nde Hemşirelik Esasları dersi alan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 98 öğrenci oluşturmuştur. Veriler "Tanıtıcı Özellikler Formu" ve "Klinik Değerlendirme Formu" kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzdelik, ortalama, standart sapma, Paired Sample t Test, Wilcoxon Testi ve spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Klinik uygulama toplam puan değerlendirmesinde öğrenci öz-değerlendirmesi puan ortalamasının (85.10±7.99), eğitimci değerlendirmesi puan ortalamasından (82.68±7.87) yüksek olduğu ve farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0.05). Hastaya sistematik yaklaşımla bakım verebilme değerlendirmesinde öz değerlendirme ile eğitimcilerin değerlendirmesi arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0.05). Klinik uygulama toplam puan değerlendirilmesinde eğitimci ile öğrenci öz değerlendirmesi arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, klinik uygulamaya zamanında gelme/gitme değerlendirmesinde eğitimci ile öz değerlendirme arasında pozitif yönde zayıf düzeyde bir ilişki belirlenmiştir (p<0.05). Araştırma sonucunda klinik uygulamalarda eğitimciler tarafından öğrencilerin öz değerlendirme yapmalarına fırsat tanıyan yöntemlerin kullanılması önerilmektedir.