Hi̇perakti̇v Si̇di̇k Ki̇səsi̇ni̇n Qeyri̇-Farmakoloji̇ Və Farmakoloji̇ Müali̇cəsi̇ni̇n Effekti̇vli̇yi̇: Randomi̇zasi̇ya Edi̇lmi̇ş Tədqi̇qat

Abstract

В статье представлены сведения о научном исследовании, проведенного с целью оценить эффективность стимуляции мышц тазового дна с биологической обратной связью и фракционным CO2-лазером, отдельно или в сочетании с применением лекарственных препаратов (антимускариновыми и селективными β3-агонистами) при лечении пациенток с гиперактивным мочевым пузырем (ГАМП). В проспективное рандомизированное исследование включены 105 пациенток с ГАМП, которые были разделены на три равные группы: группа 1 — пациентки проходившие курс стимуляции мышц тазового дна на аппарате ЭМС и БОС «Уростим» в комбинации с фракционным фототермолизом (фракционный СО2-лазер) (группа Не-Фарм); 2-я группа — пациентки получавшие комбинацию стимуляция мышц тазового дна с фракционным СО2-лазером и фармакологическими препаратами (антимускариновых препаратов и селективного β3-агониста) (Микс), 3-я группа — пациентки получавшие фармакологические препараты (Фарм). Стимуляцию мышц тазового дна проводили 10 дней, дважды применяли фракционный СО2-лазер, в течение трех месяцев назначали фармакологические препараты. Проводили оценку выраженности основных симптомов гиперактивности мочевого пузыря: частые позывы к мочеиспусканию (более 8 раз в сутки), ургентное недержание, никтурия. Все параметры дневника мочеиспускания значительно улучшились во всех группах через 3 месяца (р<0,05), положительный эффект сохранялся до 6 месяцев в группе Микс. Через 3 месяца в группах Микс и Фарм нормализовалась частота мочеиспускания в течение дня и ночи, исчезли императивные позывы к мочеиспусканию и остаточная моча после мочеиспускания. Через 3 и 6 месяцев зафиксировано улучшение скорости мочеиспускания в группах Не-Фарм и Микс. Частота и скорость мочеиспускания до лечения могут быть предикторами благоприятного исхода терапии. Эффективность комбинации стимуляции мышц тазового дна и фракционным фототермолизом с приемом фармакологических препаратов превосходит любой из этих методов в отдельности. Məqalədə hiperaktiv sidik kisəsi (HASK) olan qadınların çanaq dibi əzələlərinin bioloji əks-əlaqə mexanizmlərinin pozulmalarının CO2-lazer vasitəsilə - ayrılıqda və dərman preparatları (antimuskarinlər və selektiv β3-aqonistlər) tətbiqi ilə müalicəsinin effektivliyini aydınlaşdırmaq məqsədilə aparılmış tədqiqat işi haqqında məlumat verilmişdir. Prospektiv randomizasiyalı tədqiqata cəlb edilmiş 105 xəstə qadın 3 qrupa bölünmüşdür: 1. Çanaq dibi əzələlərinin fəaliyyəti “Уростим” aparatı və fraksion fototermolizin (fraksion CO2- lazer) kombinasiyası ilə stimulyasiya edilən xəstələr (qeyri-Farm qrupu); 2. Çanaq dibi əzələlərinin funksiyasının fraksion CO2-lazerin, farmakoloji preparatların (antimuskarin preparatları və selektiv β3-aqonistlər) kombinasiyası ilə stimulyasiya edilən xəstələr (MİKS); 3. Yalnız farmakoloji preparatlar alan xəstələr (Farm). Çanaq dibi əzələlərinin stimulyasiyası 10 gün davam etdirilmiş, bu müddətdə 2 dəfə fraksion lazer tətbiq edilmişdir. Bundan əlavə, xəstələrə 3 ay müddətinə farmakoloji preparatlar təyin edilmişdir. Sidik kisəsinin hiperaktivliyinin qiymətləndirilməsi məqsədilə bunlardan istifadə edilmişdir: sidik ifrazı aktına çağırışların tezliyi (sutkada 8 dəfədən çox), sidik saxlanmazlığı, nikturiya. 3 ay ərzində hər üç qrupun sidik ifrazı gündəliyində yaxşılaşma qeyd edilmişdir (p<0,05). MİKS qrupunda müsbət effekt 6 ay ərzində saxlanılmışdır. 3 aydan sonra MİKS və Farm qruplarında sidik ifrazının tezliyi gündüz və gecə saatlarında normallaşmış, sidik ifrazına imperativ çağırışlar aradan qalxmış və sidikburaxmadan sonra qalıq sidiyin miqdarı normallamışdır. 3 və 6 aydan sonra QEYRİ-Farm və MİKS qruplarında sidik axınının sürəti yaxşılaşmışdır. Sidik ifrazının tezliyi və sürəti müalicənin əlverişliyinin prediktorları ola bilər. Çanaq dibi əzələlərinin stimulyasiyası və fraksion fototermolizlə birgə farmakoloji preparatların tətbiq edildiyi qrupda müalicənin effektivliyi digər qruplardakından fərqli olmuşdur. The article presents information on a scientific study conducted to assess the efficacy of pelvic floor muscle stimulation (PFMS) with biofeedback and fractional CO2 laser, either seperately or in combination with an antimuscarinic and selective β3-agonist in the treatment of patients with overactive bladder (OAB). 105 female patients with OAB were included in a prospective randomized trial and divided into three equal groups: Group 1, patients receiving a PFMS with a fractional CO2 laser (non-pharmacological treatment group, Non-Pharm); Group 2, patients receiving a combination of PFMS with fractional CO2 laser and pharmacological agents (Mix), Group 3, patients receiving a pharmacological agent (Pharm). PFMS treatment continued for 10 days, fractional CO2 laser was used twice, and pharmacological agents were prescribed for three months. The time points: before treatment, 3 and 6 months after treatment. All parameters of the bladder diary improved significantly in all groups after 3 months (p<0.05), but the beneficial effect persisted up to 6 months in the Mix group. There was a higher improvement in frequency of urination per day and night, no urinary urgency, and no postmicturition urinary residual in Mix and Pharm groups than in Non-Pharm after 3 months. There was a higher improvement in urine flow rate in Non-Pharm and Mix groups after 3 and 6 months. The frequency of urination and urine flow rate before treatment were predictors of favorable outcome. The combination of an antimuscarinic and a selective β3 agonist with biofeedback PFMS and fractional CO2 laser is superior to either method alone in patients with OAB.